'Het is onze lucky week', schreef Rianne de Vries in april bij een foto op Instagram. Een week met twee operaties. Bij de 27-jarige shorttrackster werd een plaat uit haar enkel verwijderd en Daan Breeuwsma (30) onderging een operatie aan zijn rechterknie. Dezelfde ingreep die hij eerder al aan zijn linkerknie liet doen. Zijn pees schuurde over een scherpe rand, ontstaan door slijtage, en was zodoende ontstoken. De Vries brak vorige zomer haar enkel na een val in de training. Met een plaatje erin herstelde ze razendsnel, maar ze kreeg er ook last van. En dus ging het ijzerwerk eruit.
"Als het allemaal maar normaal gaat, wordt het ook saai hè", zegt Breeuwsma lachend. Hij was in het voorjaar als eerste aan de beurt. De Vries: "Toen mijn operatie werd ingepland, heb ik gezegd dat die dag niet kon omdat mijn vriend werd geopereerd." Het koppel werd naderhand 'heel goed verzorgd' door hun moeders. "Ja, dat was gezellig. Ze wonen in de buurt en vonden het ook wel weer leuk om op ons te passen", vertelt Breeuwsma. "Wat ze mogen blijven doen nu het weer goed gaat? Eten maken en het huis schoonmaken? Nee hoor, maar het was wel ideaal", lacht De Vries.
"Ik keek erg op tegen de operatie", vervolgt ze. "Vorig jaar heb ik m'n amandelen laten verwijderen. Vervolgens brak ik m'n enkel en moest ik weer onder het mes. Ik had er nu echt geen zin meer in. Op krukken lopen, herstellen en revalideren. Maar ik wil graag weer Europees kampioen worden, en ik wil wereldkampioen worden. Dan moet je die knop omzetten en ervoor gaan. Ik hoop dat dit mijn laatste operatie was, haha. We kunnen nu weer pijnvrij rijden en dat is heel fijn."
Winter 2017/2018
Vorig seizoen rond deze tijd begonnen de shorttrackers al aan hun voorlaatste World Cup en gingen de gedachten langzamerhand richting Zuid-Korea. Breeuwsma en De Vries stonden in februari allebei op de Olympische Spelen, maar denken liever niet terug aan de wedstrijden in Gangneung. Hij werd weliswaar knap zevende op de 500 meter, maar de aflossing ging volkomen de mist in.
Zij kreeg vlak voor de relay te horen dat ze niet mocht rijden, individueel had ze geen startplek kunnen afdwingen. De bizarre relayfinale die volgde, leverde Nederland een bronzen medaille op maar niet voor De Vries. "Dat was lastig", vertelt ze. "Op het moment dat ik te horen kreeg dat ik niet mocht starten, moest Daan ook rijden. Ik probeerde hem te ontlopen om te zorgen dat hij niet zag dat ik in de put zat."
De Vries besloot even het stadion uit te gaan. Buiten kwam ze Breeuwsma's zusje tegen en kon ze haar ei kwijt. "Je bent allebei met je wedstrijd bezig en tussendoor kunnen we er heel goed over praten maar ik wil niet mijn negatieve energie aan hem over geven, dat geldt ook vice versa." De focus op jezelf is dan het belangrijkste. "Je wilt je ook niet af laten leiden", vult Breeuwsma aan. "Je weet dat je daar het beste wilt laten zien tot nu toe. Dat lukte totaal niet. Daarna zoek je elkaar op en is het wel even klote. Ik begin dan vaak met troosten, haha."
"Ik heb al iets meer meegemaakt in het shorttrack", aldus de 'ouwe rot'. "Maar de Spelen waren echt een hel. Ik was goed en je voelt het gewoon misgaan. Als ik over een paar jaar stop, kan ik wel tevreden zijn met die zevende plek. Ik heb het nu ook van me afgezet. Je bent eigenlijk gelijk weer gefocust vanwege die knieoperatie, ik wist dat ik door wilde gaan."
Altijd samen
In huize Breeuwsma-De Vries wordt ervoor gewaakt dat het niet alleen over schaatsen gaat, maar ook 'gewone' verhalen worden verteld. Het stel heeft sinds maart een hond genaamd Boef waarmee ze aan de wandel gaan en ze zijn druk bezig met de verbouwing van hun woonboerderij in Akkrum. Als Breeuwsma zijn hoofd leeg wil maken, steekt hij het land over naar zijn vader en broer en gaat aan de slag op de boerderij. De Vries vindt haar ontspanning in bakken. "Niet al te ingewikkelde taarten hoor, maar ik kan echt zin hebben om iets te bakken."
Wanneer het duo in het buitenland zit voor wedstrijden zijn ze naar eigen zeggen meer teamgenoten. "Aan de ene kant hebben wij de luxe dat we altijd elkaar hebben", zegt Breeuwsma. "Maar te close zijn, is niet positief voor de rest van de ploeg. Daarom proberen we dan juist wat afstand te creëren. In het begin had Rianne daar wat moeite mee. Zij zat net bij het team en ik paste die tactiek van afstand houden al meteen toe, haha. Maar nu snapt ze het wel."
"Soms hebben we wel onze momentjes. Dan kom je even bij elkaar om samen te praten. Maar voor de rest: ik slaap op de kamer met Lara (van Ruijven) en Daan bij Sjinkie (Knegt)", vertelt De Vries. "Sjinkie is dan m'n vriendje", grapt Breeuwsma. "Ik heb ook weleens dat ik Daan mis en zin heb om naar huis te gaan. Dat snappen mensen niet: maar jullie zijn toch samen, hoezo mis je elkaar?"
Winter 2018/2019
In dit na-olympische jaar gaat het allemaal wat 'rustiger' aan in vergelijking met afgelopen seizoen. De eerste World Cup was een week geleden in Calgary, dit weekend rijden de shorttrackers in Salt Lake City en volgen er nog drie in Europa. Daarnaast zijn er de gewoonlijke piekmomenten: het Nederlands kampioenschap (januari in Heerenveen), het Europees kampioenschap (januari in Dordrecht) en de wereldkampioenschappen (maart in Sofia).
"Iedereen staat weer op nul", zegt Breeuwsma nuchter. "Je hebt vaak met tegenslagen te maken en als je daar niet overheen kan zetten, moet je je afvragen of dit wel iets is voor jou. Shorttrack is letterlijk vallen en opstaan." In Turijn werd De Vries anderhalf jaar geleden Europees kampioen op de 500 meter. "Dat smaakt naar meer", klinkt het enthousiast. "Ik weet niet hoe realistisch een individuele medaille is, maar in Italië zag ik mezelf ook niet op de hoogste trede staan en uiteindelijk lukt dat wel." Op de relay staat de wereldtitel wederom hoog op het lijstje, na goud (mannen) in 2017 en zilver (vrouwen) afgelopen seizoen in Montréal.
"Dit jaar wil ik me alleen maar richten op schaatsen en niet bezig zijn met randzaken zoals een pijnlijke knie. Ik wil lekker rijden en denk dat ik dan elke wedstrijd een verrassend resultaat kan halen. Ik vind shorttrack nog steeds het mooiste wat er is en kan me er zonder problemen elke dag voor opladen. Fietskamp, krachttraining, schaatsen. Daarom sta ik er nog steeds en word ik elk jaar beter", besluit Breeuwsma.
