Met moeite kreeg de 27-jarige Christie dinsdagavond haar shorttrackschaatsen aangetrokken. Aan haar valpartij op de 1500 meter hield ze namelijk een blessure over, die haar enkel naar eigen zeggen twee keer zo dik maakte. Direct na de start op de 1000 meter sloeg het noodlot alweer toe. Bij een valpartij in de eerste bocht werd haar enkel geraakt, waarna de race werd herstart.
"Het deed ontzettend veel pijn. Ik wist meteen dat ik niet goed zou kunnen schaatsen, maar ik bleef denken aan alle mensen die thuis zaten te kijken. Voor hen wilde ik het graag een allerlaatste kans geven. Als ik gewoon langzaam start, dan kom ik later in de race wel terug als de adrenaline zijn werk gaat doen, dacht ik."
Gele kaart
Op indrukwekkende wijze wist Christie zich naar voren te manoeuvreren en ze finishte in tweede positie. Na het bekijken van de videobeelden kreeg ze echter een dubbele penalty, en daarmee gele kaart op haar bord van de jury. De tweede rampzalige Spelen voor Christie zijn dus een feit. Of de druk te hoog is? Welnee! "De Olympische Spelen zijn eigenlijk veel makkelijker dan bijvoorbeeld een WK, dat is het grappige."
"Alle afstanden worden los gereden tijdens de Spelen, dus als er iets misgaat heb je morgen weer een nieuwe kans. Ik was hier lang niet zo gestrest als tijdens het WK. Het was mijn allergrootste droom om daar het overall klassement te winnen en ik had mezelf veel druk opgelegd. Eigenlijk heb ik hier veel meer plezier aan beleefd. Ik heb mijn slechtste drie races van de afgelopen vier jaar gereden en helaas waren ze alle drie hier. Natuurlijk is dat rot, al komt het niet omdat het de Spelen zijn, maar omdat het shorttrack is."
Support
Na haar tegenslag in Sotsji ondervond Christie veel last van online pesterijen. Vier jaar later kan ze daar beter mee omgaan. "Nu denk ik: ik ben wereldkampioen, laat me met rust", lacht ze. "Ik kreeg de afgelopen weken zoveel berichten van kinderen die zeiden dat ik hun held ben en dat ik ze inspireer. Daar werd ik beste emotioneel van. Voor jullie probeer ik er het beste uit te halen. Die support betekent meer voor me dan een medaille, ik kan de Britten thuis niet genoeg bedanken."
"Ik wil ook niet dat de Spelen mij definiëren. Ik ben wereldrecordhouder en kan niet eens op twee handen tellen hoeveel gouden medailles ik heb gewonnen na Sotsji. Daar wil ik me op focussen. Ik zal er weer bij zijn in Beijing."
Lees hier alles over de Olympische Spelen.
