Tickets
Shop
Nieuws 24 feb 2018

Gary Hekman breekt in Luleå eindelijk de ban

Met gebalde vuisten ging Gary Hekman diep door de knieën. "Eindelijk", schreeuwde hij, na zijn winnende sprint in de vierde race van de KPN Grand Prix. Hekman brak met die zege voor zijn ploeg AB Vakwerk een ban die zo langzamerhand moet hebben aangevoeld als een vloek.

Foto : Neeke Smit

AB Vakwerk is de ploeg met misschien wel de grootste begroting in het peloton. Maar de erelijst bleef dit seizoen ver achter bij de ambities. Slechts één overwinning was er, aan het begin van het seizoen in Heerenveen. Te weinig voor een ploeg met de kwaliteiten van AB Vakwerk, daar was iedereen het wel over eens. Maar die tweede zege kwam er domweg niet. Leek er ook niet te mógen komen soms. Want steeds gebeurde er wel iets waardoor de concurrentie de hoofdprijs pakte. Tactisch werden er fouten gemaakt, kopgroepen werden gemist en finales gingen verloren. De groene brigade van coach Roy Boeve bleef steeds gedesillusioneerd achter.

In Groningen lukte het niet, op De Coolste Baan van Nederland werd Hekman in de kopgroep geklopt door de griep, en op de Weissensee was er die veelbesproken aanvaring met Arjan Stroetinga die een streep zette door de kansen van Hekman. Zelfs in Luleå ging het nog mis, drukte Crispijn Ariëns zijn schaats net eerder over de streep dan Hekman.

Cowboykoers
"Het is een seizoen van net niet. Daar paste die eerste wedstrijd in Luleå ook prima bij", stelde Hekman somber vast. Maar twee dagen later is opeens alles anders. Een wedstrijdje van vijftig kilometer bleek precies wat Hekman nodig had om van 'net niet' toch 'net wel' te maken. Het was een grote sprint, vertelde hij. "Een cowboykoers. Vanaf het begin hard en door blijven gaan."

Maar die leidde uiteindelijk toch wel tot die overwinning. Hij troefde net aan Crispijn Ariëns en Simon Schouten af, en schreeuwde alle frustraties weg met een enorme oerkreet. "De opluchting is groot", erkende Hekman. "Bij het team is die misschien nog wel groter. Ik ben toch de man die het moet doen in de sprint, maar elke keer lukte het net niet. Daar baalde ik zelf misschien wel het hardste van. De jongens werken keihard, maar als het dan elke keer niets oplevert, voelt die last op mijn schouders nóg zwaarder. Je wilt het echt doen, maar het gebeurt niet. Dat is heel zwaar, vooral mentaal. Dan voelt dit echt heel lekker."

Foto : Glenn Wassenbergh

De druk op zijn schouders was zaterdag echt niet minder. Met een koers over vijftig kilometer wordt er immers al snel naar Hekman gekeken. "Ze zien het als een soort sprintafstand, en misschien was dat ook wel zo. Het was in ieder geval meteen koers. Vooral in het begin ben ik heel alert geweest, daarna ebben de jongens keihard gewerkt om alles bij elkaar te houden en mij voorin te krijgen."

Strategie
Met nog vier rondjes te gaan – tien kilometer – was het voor Hekman wel duidelijk dat het op een sprint ging uitdraaien. Daarvoor was de strategie duidelijk. "We wilden laat komen met zoveel mogelijk man. Dat lukte aardig. Ik voelde mezelf ook beter dan donderdag, toen ik in de finale nog wat duizelig werd. Daar had ik nu geen last van." Hekman besefte opnieuw dat het nu móest gebeuren. "Ik had Stroetinga zien uitvallen, en Bart Hoolwerf. Dat zijn twee concurrenten minder. Nu moest het een keertje op z'n plek vallen."

Opluchting
Met een machtige sprint verloste Hekman zichzelf, zijn ploeg, coach Roy Boeve en de sponsor, die uitgerekend op deze dag de thuisreis had gepland. "Een enorme opluchting", stelde Hekman onomwonden. "Want de teleurstelling zat de afgelopen weken heel diep. Weet je, als je kunt rijden met de instelling dat het mooi zou zijn om te winnen, dan komt het ook wat dichter naar je toe. Maar op een gegeven moment kwamen we in een fase waarin je móet winnen. Die druk leg ik vooral mezelf heel erg op, maar dan wordt het alleen maar moeilijker om te winnen. Gelukkig hebben we deze kans nu gepakt."

Wie zijn kans niet kon pakken, was Simon Schouten. De man uit Andijk eindigde net als zijn zusje Irene aan de andere kant van de wereld op de derde plaats. Maar waar Irene Schouten blij was met olympisch brons, lag dat bij haar broer iets anders. "Te grote ploegen", foeterde Schouten. "Die controleren alles. Daar kunnen wij bij Royal A-ware met drie man weinig tegen uitrichten. Er waren er geen vijf die de koers wilden maken. En die derde plaats, daar mag ik inderdaad niet tevreden mee zijn."

Een andere man in het groen bleef ook in het groen. Erik Jan Kooiman handhaafde zich als leider in het klassement.

Bekijk hier de volledige uitslag. Alles over marathon lezen? Klik hier!


Deel dit artikel op
Gerelateerde artikelen
Ben jij een echte schaatsfan? inschrijven als schaatsfan