"Vorige week had ik mijn schouder nog uit de kom", vertelt ze een dag na het toernooi. "Ik wist dus niet zo goed wat ik kon verwachten en was nog wat bangig voor de pijn. Maar het heeft me niet belemmerd. Eenmaal aan de start vergat ik dat allemaal. Je hebt tijdens een wedstrijd zoveel adrenaline… Misschien maar beter ook, ha."
De relayfinale op zondag reed Van Ruijven samen met Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Tineke den Dulk. Ze werden tweede na Italië. "We zijn eigenlijk wel aan onze stand verplicht om te winnen en gingen ook met vertrouwen de wedstrijd in. Het ging best goed, maar we hadden geen goed eindschot. Dat heeft te maken met wedstrijdhardheid. En we hebben alles op kop gereden. Ik kon ook maar met één arm duwen dus niet volle bak." Den Dulk reed dit weekend beide aflossingen mee. "Ze heeft in de aanloop naar deze wedstrijd een paar keer met ons mee getraind, ook relays. Maar een wedstrijd is natuurlijk anders. Het is goed voor de ervaring en ik denk dat ze tevreden kan zijn."
De pijn in de schouder van Van Ruijven is al een stuk minder dan vorige week en ze hoopt snel weer normale krachttraining te kunnen doen. Ze maakt zich geen zorgen voor de komende wereldbekers. Volgende week kan ze haar plek daarvoor verzekeren tijdens de selectiewedstrijd. "Ik heb wel zin om te racen. Maar ik heb nog meer zin in de World Cups. Alleen de winnaar van de selectiewedstrijd mag meteen door, de rest zijn aanwijsplekken. Ik heb er een goed gevoel over."
