"Het parcours was echt gevaarlijk, we startten tegelijk met de mannen en er waren kasseien en gaten in de weg, die maar anderhalve meter breed was. Ik reed in een groep senioren mannen toen zij ineens gingen liggen. Ik viel er vol overheen en ving mezelf op met mijn handen, anders lag mijn gezicht op de stoeprand."
Een dokter ter plekke wist Vonk al te vertellen dat er een breuk aanwezig is in haar pols, maar een bezoek aan het ziekenhuis moet nog even wachten tot maandagmorgen. "Dan krijg je weer gedonder in het ziekenhuis daar", grapt ze. "In Heerenveen snappen ze meer van sport."
'Shit mijn pak'
Gebroken pols of niet, voor Vonk geen reden om de race te staken. "Ik moest van mezelf gewoon door, maar van binnen heb ik wel even gehuild", vervolgt ze. Wie denkt dat de inwendige tranen door de pijn komen heeft het mis. "Het aller-, allereerste wat door me heenging was: shit mijn Nederlandse titel-pak, en oh jee, dat was bijna mijn hoofd! Daarna dacht ik; doorgaan en niet aan de pijn denken, de rest komt later wel. Ik heb mijn pols vastgehouden en ben doorgereden."
Met de recente verwonding aan haar rechterpols, die de vrouw uit Appelscha in haar topsportcarrière al zes keer opliep, moet ze de eerste marathonwedstrijden op het ijs nog even aan zich voorbij laten gaan. "Ik denk dat het herstel vier tot zes weken gaat duren, maar gelukkig heb ik niks aan mijn benen, dus ik kan gewoon blijven trainen."
Vonk kijkt terug op een mooi inlineseizoen, waarin ze onder meer naar de nationale titel op de marathon reed en deelnam aan het Europees kampioenschap en de Roller Games. "De laatste marathon in Parijs ging boven verwachting goed, ik had niet verwacht dat ik de heren kon volgen. En dan gebeurt dit, jammer dat het zo moet eindigen."
