De pijn komt vooral opzetten in de bochten, terwijl dat nu juist het geheime wapen is van de kleine Tsjechische. De 1500 meter op zaterdag was al geen goed teken. Met een van pijn vertrokken gezicht wist Sáblíková geen vlakke rondetijden neer te zetten en eindigde ze met 1.59,15 op een magere zeventiende plaats. Slechts drie rijdsters liet ze achter zich, waaronder de gevallen Marrit Leenstra.
Haar coach Petr Novak wist haar nog enigszins te motiveren voor de 3000 meter. "De 1500 was zó slecht, ik zei tegen hem: 'ik ga wel in de B-groep starten, ik rijd toch niet harder dan 4.15'. Hij motiveerde me om het gewoon te proberen en niet te denken aan een overwinning of aan Ireen (Wüst, red.)."
Achteraf was Sáblíková niet helemaal ontevreden met haar tijd. "Mijn grootste opdracht is om me te kwalificeren voor de olympische vijf kilometer dus ik ga zeker naar Stavanger. Ik zal moeten afwachten hoe het gaat met mijn rug", zegt de wereldrecordhoudster.
Debacle
Het zal voor Sáblíková straks in Pyeongchang een stuk lastiger worden om goud te winnen op de drie of de vijf kilometer, denkt ze zelf. Al ziet ze dat vooral als iets positiefs. "Het gevecht is geweldig en voor de sport is het ook goed. Er zijn zoveel rijdsters die onder de 4.10 weten te rijden. Iedereen moet echt hard vechten en trainen om straks een medaille te halen." Ze ziet in Ireen ook niet meer haar grootste tegenstander in de strijd om olympisch goud. "Het veld zit veel dichter bij elkaar en op de Spelen kan alles gebeuren. Je moet niet alleen de benen hebben, maar ook de 'kopf'", aldus Sáblíková.
Na het debacle van de Olympische Zomerspelen in Rio, toen Sáblíková door een fout van de bond niet startgerechtigd bleek te zijn voor de tijdrit op de weg, speelde het in haar hoofd om helemaal te stoppen met sporten. De vraag of ze na deze Winterspelen gaat stoppen beantwoordt ze dit keer met een brede lach. "Ik hoop het zeker niet! Het team heeft aangegeven dat ze me willen blijven helpen, dus ik zit eraan te denken om gewoon door te gaan. De andere schaatsers zijn niet alleen mijn tegenstanders maar ook mijn vrienden. Ik sprak bijvoorbeeld met Ivanie (Blondin, red.) over mijn rugproblemen en ze gaf me allemaal tips, wat zou kunnen helpen. Dat was heel aardig van haar. De schaatswereld voelt als mijn thuis."
