’’Ze verknoeien het gewoon met z’n allen’’, riep Niels Mesu. ’’Ze zaten in een zetel en dan verknoeien ze het nog. Ze dachten dat ze de allerbeste waren vanavond, maar ik zag ze fouten maken, Bob de Vries maakte nog ruzie in de laatste twee ronden, en ik kon zo tussen ze door. Tjonge, dat ik het nog eens zou meemaken dat ik een sprint win van deze mannen. Onvoorstelbaar.’’
De verbazing van Mesu was begrijpelijk, want de finale in Groningen was even spetterend als verrassend. Het bedje leek gespreid voor Arjan Stroetinga, die volgens het vaste stramien van A-ware gelanceerd moest worden. Daarmee zou een redelijk voorspelbaar einde komen aan een wedstrijd die het aanzien weer meer dan waard was. Curieus: een kopgroep van 21 rijders met alle favorieten dubbelde een peloton van ook precies 21 mannen. Daarmee was overigens wel meteen de slag geslagen.
Helemaal mis
Het liep anders, zag ook Niels Mesu. ’’Eerst zag ik Bob de Vries al ruzie maken, waarna ik mooi voor hem kon kruipen. Daarna ging het in die trein helemaal mis. Op de bel ging ik hem aan, kon tussen Schouten en Stroetinga doorstappen. Als eerste laatste bocht uit, stap nog een keer over en dat had Stroetinga niet verwacht denk ik. Hij trapte op mijn rechterschaats en ging onderuit. Ongelooflijk. Uiteindelijk pak ik ze toch.’’
Arjan Stroetinga was kort en duidelijk over zijn valpartij, net op het moment dat hij op het punt stond Mesu bij te halen. ’’Hij maakte nog een beweging en ik tik hem gewoon aan op zijn schaats. Dan is het meteen over. Daar baal ik van, maar zoiets kan gebeuren.’’
Andere Niels Mesu
Ook Stroetinga moet echter zien dat er momenteel een andere Niels Mesu rondrijdt dan aan het begin van het seizoen. Zijn eindzege in de Vierdaagse heeft de 24-jarige Zeeuw van AB Transport zoveel vertrouwen gegeven dat hij nu helemaal ‘los’ is. Vroeger bij de B-rijders had hij al een goede sprint, vertelt Mesu. ’’Maar de afgelopen jaren baalde ik als het een sprint werd. Omdat ik dacht dat ik dan geen kans meer had. Als je daar ook in gaat geloven, is het klaar. Nu geloof ik gewoon weer dat ik een sprint kan winnen. En als dat geloof er is, wil het echt weer.’’
Hij gaat nu met een andere instelling de finales in. ’’Ik focus er echt op, wil iedere wedstrijd die sprint rijden. Dat gaat steeds beter. Ik voelde het nu in de trainingen ook al. In de wedstrijd was ik echt onzettend scherp. Dan zie je het ook allemaal, lijkt het vanzelf te lopen. Ik wilde ik per se als eerste achter dat treintje van A-ware zitten. Dat leek een moeilijke positie, maar door hun geknoei was het opeens de winnende plek.’’
Gouden zaken
Mesu deed daarmee gouden zaken. Niet alleen boekt hij zijn eerste zege op kunstijs sinds vier jaar, ook maakt hij stappen in het klassement. ’’Die winst is sowieso lekker. De winst in de Vierdaagse kwam zonder zege, maar voor overwinningen doe je het allemaal. En het klassement, ja, daarin kom ik nu ook heel dichtbij. Tjonge, wat zou het mooi zijn om die Cup te winnen.’’ Lachend: ’’Ik ga in ieder geval met een goed gevoel naar de Weissensee. En daar is ook nog een mooi klassement te winnen.’’
