Naam: Crispijn Arïens
Geboortedatum: 25 maart 1989
Geboorteplaats: Boxtel
Ploeg: Okay Fashion & Jeans
Twitter: @crispynariens
Instagram: arienscrispijn
De eerste keer …
Op schaatsen
"Dat was toen ik een jaar of twaalf was. In Sportiom in Den Bosch probeerde ik een paar rondjes te rijden op de ijshockeybaan. Ik leende een paar schaatsen van de trainer, maar dat ging voor geen meter. Ik ging overal rechtdoor, kon geen bocht houden. Maar uiteindelijk word je steeds beter en begint het leuk te worden."
"Voordat ik ging schaatsen, kon ik al wel een beetje skeeleren. Als klein jongetje ging ik vaak skeeleren op het schoolplein. Dat vond ik helemaal geweldig. Toen heb ik een keer meegedaan aan die proeflessen en vanaf dat moment was ik verkocht."
Op het podium
"Dat was bij de competitie van de regio zuid. De groepen waren niet heel groot, ik schat een mannetje of 20. Maar als je dan op het podium terechtkwam, was dat helemaal geweldig. De medaille die ik toen kreeg, heeft een tijd lang op mijn slaapkamer aan de muur gehangen. Ha, tegenwoordig liggen al m’n medailles ergens op zolder in een doosje."
Dat je een internationale wedstrijd reed
"Dat was een internationaal weekend in België, in Wuustwezel. Daar gingen we dan met zijn allen naartoe, heel gezellig. Eerst het tentje opzetten en dan skeeleren. Wat ik er nog van weet, is dat ik er compleet werd afgereden, haha! Op dat moment besef je pas dat skeeleren groter is dan regio zuid."
Dat je gediskwalificeerd werd
"Poeh, dat is lang geleden. Dat was waarschijnlijk nog in de jeugd, volgens mij een wedstrijd in Frankrijk. Een jongen trok me onderste boven en toen we weer opstonden, duwde ik hem tegen de boarding. Ik was er zo klaar mee. Natuurlijk is dat niet netjes, maar dat gebeurt weleens in een peloton. Daarbij wil je ook niet over je heen laten lopen."
Wereldkampioen
"Ha, die is mooi makkelijk, dat is tot nu toe één keer geweest. In 2013 werd ik bij het WK inline-skaten in Oostende wereldkampioen op de marathon. Dat was zo mooi, zo onwerkelijk. Eigenlijk liep het dat WK niet zoals ik zou willen dat het liep. Tja, dat je dan op dat moment de juiste benen hebt en in de goede ontsnapping zit, dat was super. Bij de laatste halve ronde begon ik pas te denken: het gaat lukken. Het was een hele lange finishstraat en het was heel druk. Toen ik de streep over was en de bocht om ging, dacht ik: wat nu? Toen ben ik op de stoeprand gaan zitten totdat het peloton voorbij kwam. Ik geloof dat Gary Hekman me toen overeind trok. Ik ben heel blij dat ik in m’n carrière wereldkampioen ben geworden. Het was sowieso een hele mooie periode toen, want twee weken later trouwde ik met Cynthia."
Dat je herkend werd op straat
"Dat gebeurt nog steeds niet hoor, ha! Natuurlijk krijg je het liefst meer aandacht voor wat je doet. Het blijft natuurlijk wel topsport: je laat er heel veel voor, traint elke dag. Dan is het mooi als je daar waardering voor krijgt. Ik merk wel dat die winst in de Alternatieve Elfstedentocht veel los heeft gemaakt in mijn buurt. Die wedstrijd was lang op tv geweest. Vanaf toen begonnen mensen me vaker aan te spreken."
Dat je een interview moest geven
"Dat is denk ik voor de lokale krant is geweest. Dat was een zenuwachtig gedoe, weet ik nog wel. Je probeert alles perfect te vertellen en netjes te blijven. Maar het beste is om in een interview te laten zien wie je bent en jezelf te blijven. Dan kan het nooit misgaan."
Dat je een tattoeage liet zetten
"Ook zo’n zenuwachtig gedoe! Het was middenin Amsterdam toen ik met m’n vrouw dacht: ik zet er gewoon één. Het was best pittig, iedereen zei dat het gigantisch zeer ging doen en dat was ook echt zo. Mijn ouders kwamen er twee maanden later pas achter toen ik in Hallum tijdens een skeelerwedstrijd mijn pak uittrok. Hun reactie was: ‘Wat is dit dan?’ Daarna konden ze er wel mee leven hoor. Ach, het gaat erom of ik het mooi vind. Wat er op staat? Mijn drie voorletters, de A, C en de J. De namen van mijn ouders beginnen ook met een A, die van mij en mijn zus met een C en die van mijn broertje en zusje met een J. En het zijn dus toevallig ook mijn initialen."
Dat je vader werd
"Dat is ook maar één keer gebeurd. Dat was echt geweldig, het mooiste wat er kan gebeuren. Misschien heel cliché, maar ik ben zo blij dat Nolan gezond is en het goed doet. En nu hij er eenmaal is, hoort hij er ook meteen bij. Je kunt niet meer zonder. Dankzij Nolan ben ik wel wat rustiger geworden in bepaalde dingen. Ook ga je iets meer relativeren. Voorzichtiger? Nee, dat niet. Topsport blijft het beste uit jezelf halen. Elke keer weer proberen de grens op te zoeken."
Dat je een drankje teveel op had
"Carnaval! En dan komt een vriend van je de volgende dag om 12 uur weer uit je bed halen. ‘We moeten verder!’ Maar sinds ik een relatie heb, ben ik eigenlijk alleen nog maar met sport bezig. Ik zit veel liever op de bank met een wijntje een film te kijken dan dat ik ga stappen."
Dat je de Alternatieve Elfstedentocht won
"Ja, dat was afgelopen februari. We wilden als ploeg (Okay Fashion & Jeans) aanvallen en het scenario was meteen ideaal. We kregen zoveel ruimte dat we vanaf 150 meter de gaskraan opendraaiden. Frank Vreugdenhil voelde zich zo goed dat hij al bij kilometer 120 aanviel. Het was echt een slijtageslag. In m’n laatste ronde ben ik nog twee keer gevallen, waarvan ik bij die laatste gekneusde ribben en twee scheurtjes aan over hield. Op dat moment dacht ik: ik blijf liggen en ik zie wel wie me ophaalt. Maar dan ga je toch verder en dan win je. Toen kwam er heel veel emotie los. Vooral omdat we als ploeg nog niet het succes hadden gehaald wat we zouden willen. Achteraf besef je pas hoe goed je benen waren."
Dat je dacht: ik moet nu echt kiezen tussen inline-skaten en schaatsen
"Daar heb ik wel vaak over nagedacht. Iedereen heeft er een bepaalde mening over. Ik vind skeeleren een fantastische sport, maar ik zit in een schaatsploeg. Ik leg de focus dus ook de laatste jaren op het schaatsen. Hoe jammer het ook is, in de skeelersport gaat niet genoeg geld in om daar ook een hoofddoel van te maken. Maar ik blijf zeker skeelerwedstrijden rijden, ook omdat ik daar goed in ben geworden. Ik heb het ook nodig om goed te zijn in de winter. Volgend jaar is het WK in Heerde, misschien dat dat wel een piekmoment wordt. Vorig jaar was het EK ook in Nederland en won ik twee medailles. Een toernooi in eigen land is altijd mooi."
