Hoe bevalt het leven in Seoel?
"Uitstekend, het is hier heerlijk toeven. Ik woon in een Papendal-achtige omgeving, waar zo’n 300 atleten uit allerlei takken van sport bij elkaar zitten. Ik word langs alle kanten geholpen om hier mijn draai te vinden. De trainingsfaciliteiten zijn prima. Het eten is waanzinnig goed, ik kan hier elke dag opscheppen wat ik wil. Nee, hond of rat serveren ze niet. Ik heb al wel kippenvoetjes op en dat was ook goed te doen. Ik moet op mijn gewicht letten, ben hier zeker nog geen kilo afgevallen…"
Je bent assistent-coach en volgt de trainersopleiding ST-3 via de KNSB. Hoe werkt dat?
"De opleiding ST-3 leidt je op tot clubtrainer, maar de schaatsers met wie ik werk zijn van de nationale selectie van Zuid-Korea. Die hebben niet het niveau van liefhebbers, maar zijn dagelijks met topsport bezig. Je kunt dus veel meer van ze eisen en als ze het niet goed doen, kun je ze op hun kop geven. Eigenlijk hebben zij een te hoog niveau, maar dat was bekend. Mijn doel was om in te stromen voor de ST4-opleiding, maar daarvoor miste ik wat theoretische kennis. Het is passen en meten. Als ik in Nederland ben, zal ik bij mijn eigen club - Nut en Vermaak in Leimuiden - ook trainingen verzorgen."
Ben je al wel met het lesmateriaal aan de slag gegaan?
"Mijn eerste opdracht heb ik via de mail al bij mijn leermeester ingeleverd! Daarvoor moest ik een training voorbereiden, uitvoeren en evalueren. Het ging om een fietstraining in een geacclimatiseerde omgeving, wat je zomers in Nederland niet snel doet. Maar het gaat erom dat je boven de groep staat en je sporters goed begeleidt. En ik moet zeggen: dat gaat me goed af."
Toen je in 2016 stopte, twijfelde je nog over je toekomst. Nu weet je zeker dat je schaatstrainer wilt worden?
"Ik ben bewust een jaar uit het schaatsen weg geweest, wilde even afstand nemen. Ik heb gewerkt als timmerman en dat beviel me goed. Maar in de winter werd ik toch weer erg tot de schaatswereld aangetrokken. Ik miste het schaatsen en wilde mijn kennis kwijt. Eerst dacht ik eraan om bij een marathonploeg aan de slag te gaan, maar toen kwamen de Koreanen. Dat was op een heel mooi moment."
Wat is je ambitie als trainer?
"In mijn laatste jaar als actief schaatser was ik tijdens trainingen al vaak bezig om ploeggenoten aanwijzingen te geven. Nu kriebelde het, wanneer ik als toeschouwer bij een training stond. Ik wilde alle energie die ik van het schaatsen heb gekregen weer in het schaatsen stoppen. En dat gebeurt nu ook. Ik heb in de loop der jaren zo veel over deze sport geleerd, dat kan ik nu aan anderen doorgeven. Bij mijn rijders zie ik tijdens het droogtrainen al zo veel dingen die ze kunnen verbeteren. Ze zijn ontzettend goed in shorttracken, maar sommige zaken werken echt niet op de langebaan. Ik zie jongens te veel op hun punten komen, of ze doen bijna alles met hun rechterbeen. Daar gaan we aan werken. Ik ga niet de programma’s wijzigen, maar zal wel accenten leggen, waardoor ze net weer wat beter worden."
Hoe voelt het om jongens als Seung-hoon Lee sterker te maken, een belangrijke concurrent van de Nederlandse stayers?
"Lee traint nu nog met het shorttrackteam van zijn eigen universiteit en sluit in de winter bij ons aan. Maar ik ga deze week wel even met hem wat zaken doornemen, zoals ik dat ook met Bo-reum Kim zal doen. Nederlandse trainers zijn nu eenmaal een exportproduct en iedereen probeert het beste team van schaatsers en begeleiders samen te stellen. Als je kampioen wilt worden, zul je van iedereen moeten winnen. Wanneer een Nederlandse trainer buitenlandse schaatsers beter maakt, is dat alleen maar goed voor de ontwikkeling van de sport, omdat het niveau in de breedte stijgt. Dit voelt dan ook niet als verraad of zo. Ik krijg gewoon een unieke kans om mijzelf als trainer te ontwikkelen."
Kun je als avonturier ook nog wat van het land zien?
"Ik ben Seoel al een paar keer in geweest en heb veel gezien. Je hebt te maken met een heel andere cultuur, dat zie je werkelijk overal. Het is een drukte van jewelste en komt onderweg van alles tegen: zwemparadijzen, moestuintjes, lokale muziekbandjes, basketbalwedstrijden op straat en allerlei soorten fietsen. Je kunt hier twee, drie uur fietsen zonder te hoeven stoppen voor een kruising of verkeerslicht. Ik heb mensen gezien op echte tijdritfietsen, maar ze trappen eventjes hard, om daarna weer 20 seconden de benen stil te houden. Op zondag is het een drukte van jewelste. Heel veel mensen op mountainbikes, met soms de dikste banden, maar ook de duurste racefietsen, een enkele zelfs met geluidsbox in de bidonhouder. Het is hier fantastisch."
Blog
Bob de Jong gaat voor schaatsen.nl vanaf september een blog schrijven, waarin hij tijdens dit olympische seizoen maandelijks verslag zal doen van zijn ervaringen als assistent-bondscoach van Zuid-Korea.
