Jan Blokhuijsen terug op het ijs: 'Ik heb mazzel gehad'

Jan, hoe is het nu met je?
"Het gaat goed. Natuurlijk is het erg balen dat je in de eerste week van het nieuwe seizoen geblesseerd raakt. We kwamen er pas na drieënhalve week achter dat mijn rechterenkel gebroken was. Eerst dachten we dat hij alleen dubbelgeklapt was, want hij werd heel dik. Ik had het goed ingetapet, gekoeld en ben gewoon doorgegaan met trainen. Bij terugkomst van ons trainingskamp werd mijn enkel weer heel dik en dacht ik: dit kan niet goed zijn. We hebben vervolgens een CT-scan laten maken en daaruit bleek dat er toch een stukje van mijn enkel was afgebroken. Het voordeel was dat alles nog op zijn plek zat. Alleen kon het bot nog niet volledig herstellen, omdat ik natuurlijk was blijven lopen en het geen rust had gegund."

Hoe is het precies gebeurd?
"Het gebeurde tijdens het skeeleren, op de vierde dag van ons trainingskamp op Mallorca. We reden door een soort natuurgebied. De weg was iets verhoogd, er lag wat moeras. Plots haakte ik mezelf. Ik probeerde nog te corrigeren, maar toen ging ik er vol overheen. We hadden net iets van zestig fietsers ingehaald. Aan de zijkant van de weg had je hele diepe greppels met riet en modder. Ik dook natuurlijk precies die greppel in en zat dus helemaal onder de bagger. Al die recreanten gingen stoppen om te kijken wat eraan de hand was. Ik dacht: rijd lekker door."

Wat denk je als zoiets je overkomt in een olympisch seizoen?
"Het is natuurlijk klote, maar ik heb me de laatste weken vooral geconcentreerd op dingen die ik nog wel kon doen. Ik heb op de fiets wat voorsprong proberen te pakken om de achterstand die je op het ijs oploopt een beetje te compenseren. Zo'n herstel gaat voor een topsporter natuurlijk nooit snel genoeg, maar ik ben erg tevreden over het proces. Ik ben heel goed begeleid. Zo heeft onder meer dokter en specialist Gino Kerkhoffs me goed geholpen. Ook heb ik veel gehad aan onze teamarts Karin Top. Ik heb trouwens best wel mazzel gehad. Omdat er drieënhalve week overheen ging, wilden ze niet meer opereren. Bij een operatie had de arts er meteen een schroef ingezet en zat het vast. Alleen heb je dan wel weer meer beschadiging, waardoor je in je schaatsschoen last van die schroef kunt krijgen. Dit was dus een geluk bij een ongeluk."

Wat doe je in de weken die je in het gips zit?
"Ik heb dagelijks twee keer gefietst, gemiddeld zo'n vijf uur per dag en ook nog eens vijf keer in de week. Ik werd er helemaal gek van, ha. Verder heb ik vrijwel iedere dag trunk trainingen gedaan. Tijdens zo'n revalidatieproces train je veel een-op-een met de fysio, dus je gaat helemaal kapot. Ik hoop wel dat ik er conditioneel mijn voordeel mee heb gedaan."

Heeft de kwetsuur je voorbereiding ernstig verstoord?
"Eerst zeiden ze dat ik sowieso nog niet het ijs op kon en dat ik mijn enkel pas na twee of drie maanden kon belasten. Die diagnose is gelukkig heel snel bijgesteld. Ik ben heel blij dat ik deze week alweer op het ijs stond. Ik heb uiteindelijk 'slechts' vier weken in het gips gezeten. Met schaatsen heb ik wat gemist, maar so be it. Ik ga vanaf nu gewoon knallen. Ik hoop in ieder geval dat mijn gevoel en het vertrouwen in mijn enkel snel weer terugkomt, dat is het belangrijkste. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen en dat ik op tijd de vorm te pakken kan krijgen."

Hoe ziet het programma er nu uit?
"We hebben volgende week een rustweek en dan zit het eerste deel van het seizoen erop. Vanaf dan gaan we steeds specifieker trainen. Het is mooi dat we straks een beetje gas kunnen geven als alles is aangegroeid. Over twee weken hoop ik ook de krachttrainingen weer mee te kunnen doen. Dan zijn we bij elkaar toch bijna drie maanden verder."

Is de rustweek ook echt een 'rustweek'?
"Ik hoop volgende week op sommige vlakken nog wat achterstand in te lopen. Daar ga ik me op focussen. Ik zal wel weer een aantal fietsuren gaan maken, ha!"