Pas op

Waldemar was in een wak gereden
Dus hij kreeg van Annabel een hand
Die helaas daarbij is uitgegleden
En ook in het water is beland

Willem wilde toen een arm uitsteken
Hij begon zijn stoere reddingsplan
Met een grapje om het ijs te breken
Dat bleek niet zo handig van de man

Maar ook Kees en Jet waren ter plaatse
Dus zij snelden naar het rampgebied
Beiden hadden net geleerd te schaatsen
Remmen konden ze helaas nog niet

En daar  kwam een klas uit Scheveningen
Met hun meester Schimmelkaas voorop
Die gezag maar moeilijk af kan dwingen
Wat te zien was toen hij gilde: ‘STOP!’

Goed, na een minuut of zeven zwommen
116 schaatsers in de plas
Niemand was nog op de kant geklommen
Ook omdat het best gezellig was

Want door alle warmte van die lijven
Was de ijsvloer helemaal ontdooid
En de Koek-en-zopietent bleef drijven
Dus er werd een snertfeestje ontplooid

Tot zonsondergang bleef men massaal
In het buitenzwembadparadijs
Wat is de moraal van dit verhaal?
Zak nooit in je eentje door het ijs

Theo Danes