Het meest opmerkelijke aan het resultaat in Noordlaren was wel die derde plaats van Irene Schouten. Het Noord-Hollandse sprintkanon leek op weg naar de overwinning, een scenario dat best logisch was gezien de samenstelling van de kopgroep. Schouten nam in de sprint het heft in handen en zat bij het ingaan van de laatste bocht in een zetel. Maar juist in die bocht zat het venijn. Eén misslag moest de Andijkse duur betalen. Schouten bleef net aan overeind, maar kon de winst vergeten.
’’Het ging heel goed tot het einde van de bocht’’, keek Schouten terug. ’’Wat er daarna gebeurde, weet ik eigenlijk niet. Eens scheurtje, of een misser. In ieder geval was het klaar.’’ Schouten, winnares van de laatste editie in Noordlaren, baalde daar behoorlijk van. ’’Ja, natuurlijk. Ik had hier graag willen winnen. Ik zat lekker in de wedstrijd, het ging goed, was een mooie koers. Dat het dan zo loopt, is echt balen.’’
Mispeer
Lisa van der Geest profiteerde optimaal van de mispeer van haar voornaamste rivale. ’’Irene reed voor me, en ik weet niet precies wat er gebeurde, maar ik dacht dat ze met de punt in het ijs zat of zo en daarna ietsje naar buiten ging. Ik heb niet getwijfeld, stapte binnendoor en ben zo hard mogelijk naar de finish gereden.’’
Van der Geest en Schouten maakten deel uit van een kopgroep van acht, met daarin onder anderen ook Elma de Vries, Anne Tauber en Emma Engbers. Van der Geest wist ook mkbasics.nl-ploeggenote Iris van der Stelt bij zich en het leek voor de hand liggend dat die twee in de finale Schouten zouden ‘slopen’ door om en om te demarreren. Dat gebeurde niet.
Geen snelheid
’’Er gebeurde te weinig in de finale’’ verklaarde Van der Geest. ’’Er zat ook geen snelheid in de kopgroep en dan heeft om en om aanvallen niet zo veel zin. Wij zijn niet explosief en als we uit stilstand aanvallen, is Schouten er zo weer bij. De enige die we dan slopen, zijn wijzelf.’’ Ze had meer vertrouwen in een sprint. ’’Ik voelde me niet supersterk, maar wel snel. Dan maar een sprint, zei ik tegen Iris, wie weet wat er dan nog kan.’’
Dat leverde dus nog een overwinning op, terwijl ook Emma Engbers profiteerde van de fout van Schouten. Zij pakte nog de tweede plaats en was daar heel gelukkig mee. Maar de meeste vreugde was er uiteraard bij Van der Geest. ’’Hier winnen is superbijzonder’’, vond ze. ’’Niet alleen om de aandacht. Het is hier net een sprookje in een onwijs mooi winters landschap, heel veel mensen en de gekte die bij die eerste natuurijswedstrijd hoort.’’
Stuiteren
Die euforie rond de folklore in Noordlaren begrijpt Van der Geest wel. ’’Wij Nederlanders zijn een schaatsvolk. We worden een beetje gek als het vriest. En ik schaats echt niet voor de aandacht, maar het is wel leuk als er aandacht is voor wat je doet. Dat maakt het extra mooi.’’
En Van der Geest vindt het zelf ook geweldig. De Zuid-Hollandse overnachtte voor de wedstrijd in Heerenveen, maar van slapen kwam niet veel. ’’Ik lag te stuiteren in mijn bed’’, bekende ze lachend. En haar rechtenstudie moest ook even wachten, al kon ze zich dat eigenlijk niet permitteren. ’’Ik heb morgen een heel belangrijk hertentamen dat ik echt moet halen. Anders heb ik weer een half jaar uitstel van mijn bachelor, en dat wil ik niet.’’
Prestigieus
De Warmondse sloeg haar zege in Noordlaren zelfs hoger aan dan de overwinning die ze vorig jaar boekte op de Weissensee. ’’Echt te vergelijken is het misschien niet. Dit is Nederlands natuurijs, ook al is het een ondergespoten baantje. En in Oostenrijk was het echt marathonschaatsen. Helemaal kapot, solo aankomen. Maar zo’n zege hier, de impact. Dat is echt prestigieuzer dan de Aart Koopmans Memorial op de Weissensee.’’
