Het was zinderend spannend op het Runnmeer bij het Zweedse Falun. In een kopgroep van drie zou alles worden beslist. Iris van der Stelt, Ria Westenbroek en Ankie IJtsma waren weggereden op het moment dat de mannen op het punt stonden het vrouwenpeloton in te halen. De kemphanen IJtsma en Van der Stelt betwistten elkaar daarna niet alleen de zege in de vijfde en laatste wedstrijd, maar mogelijk ook in het klassement omdat Lisa van der Geest veroordeeld was tot het peloton.
Daarom was de ontlading achter de streep ook zo groot. Van der Stelt klopte net IJtsma, terwijl de afgepeigerde Ria Westenbroek de sprint liet lopen en derde werd. Dat was wel reden voor gejubel. ’’Fantastisch dat ik hier derde word. Daar had ik echt nooit op gerekend. Ik was onderweg kapot, maar ik wilde niet opgeven. Ik wilde een paard’’, vertelde Westenbroek, met inderdaad het typerende Dalarna-paardje onder haar arm.
Opgesloten
Van der Stelt en IJtsma stelden zich niet tevreden met een paard. Die wilden allebei meer: de winst én het klassement. De leidster daarin zat opgesloten in het peloton. Lisa van der Geest kon opnieuw niets uitrichten, met Van der Stelt vooruit. Maar daar kon de Warmondse zich prima bij neerleggen. ’’Ik vind het alleen maar mooi zo. Zelf heb ik al twee supermooie zeges te pakken, die ik grotendeels dank aan de meiden. Maar Iris moest er zelf ook eentje winnen. Wij wilden hier het groene pak en de zege. Wie, dat maakte echt niet uit. En ze is ook mijn schoonzusje hè.’’
Maar dat gevecht in die kopgroep van drie was daarmee nog niet beslist. Van der Stelt probeerde het solo, reed weg bij IJtsma en Westenbroek. Maar ze strandde in het zicht van de haven. ’’We hebben daarachter nog één keer alles op alles gezet’’, vertelde IJtsma. ’’We moesten Van der Stelt terughalen. Dat lukte op zo’n twee kilometer van de streep, en daarna begon het pokeren.’’
Laatste restjes
Dat duurde bijna tot óp de finish. Van der Stelt vond dat prima. ’’Ik zat er helemaal doorheen, was kapot. Maar ik hield mezelf steeds voor dat ik de allerlaatste restjes moest bewaren voor de sprint. Dan moest ik nog één keer alles eruit persen.’’
IJtsma startte die sprint sterk, maar moest constateren dat Van der Stelt nog net iets meer overhad. De klappen van de Numansdorpse waren raker, vinniger. Dat bracht haar in de laatste meters voorbij IJtsma, waarna ze in de armen viel van haar vriend Leander van der Geest. Die was blijkbaar uit voorzorg uitgestapt in de mannenwedstrijd om óf zijn vriendin, óf zijn zusje te verwelkomen. Lachend: ’’Ik zat altijd goed.’’
Voor IJtsma resteerde er ook nog de derde plaats in het klassement, achter Van der Stelt en Van der Geest. ’’Dat markeert toch wel de stappen die ik heb gemaakt’’, vertelde de gelukkige Friezin. ’’Tot het einde meedoen om de winst in een klassement op natuurijs, daar ben ik blij mee.’’
