Er was een hoop leed in Luleå. Talrijke valpartijen, die niet allemaal goed afliepen. Veel rijders zochten met pijn de kant op, waarna de kwetsuur uiteindelijk toch bleek mee te vallen.
Dat was zeker niet het geval bij Birgit Witte. De rijdster uit Amsterdam had haar afscheid al aangekondigd. Ze wilde nog vlammen op het buitenlands natuurijs. Die ambitie sneuvelde een paar honderd meter voor de streep in Luleå. Witte ging hard onderuit en klapte vol met haar kin op het ijs. Ze werd na de finish meteen afgevoerd en naar het Sunderby Hospitaal van Luleå gebracht. Daar werd een gat in haar kin gehecht, maar constateerden de artsen ook een breuk in de kaak.
Bitter
’’Klaar’’, constateerde Birgit Witte. ’’Dit was het dan, want met zo’n blessure is het echt niet meer verantwoord nog van start te gaan.’’ Een bittere teleurstelling. ’’Zo wil je natuurlijk niet stoppen met schaatsen. Dit is heel zuur, en ik had echt iets anders in gedachten.’’ Dat – een zege – had misschien in Lu;eå kunnen gebeuren. ’’Want ik was echt heel sterk. Wilde ook echt sprinten om de winst, maar in drukte na de laatste bocht ging het mis.’’
Witte plaatste nog wel een kritische kanttekening. ’’Dat gat in mijn kin is waarschijnlijk veroorzaakt door de gesp van mijn helm. We doen alles aan veiligheid, maar nu blijkt juist dat misschien ook niet veilig te zijn.’’
In het ziekenhuis liep Birgit Witte ook Jouke Hoogeveen tegen het lijf. De Amsterdammer van De Haan Westerhoff ging op de sneeuwscooter naar de finish na een zware val. Hoogeveen ging in een bocht onderuit en bleef roerloos op zijn rug liggen, een beeld dat vooral de vrouwen in het passerende peloton schrik aanjoeg.
Hoogeveen
’’Ik had ‘m gewonnen, ik had ‘m gewonnen. Ik was zó sterk’’, stamelde Hoogeveen toen hij weer een beetje aanspreekbaar was. Maar meer dan de mentale pijn voelde hij de fysieke pijn van zijn val. ’’Mijn rechterarm en mijn schouder doen enorm zeer. Wat een pijn’’, vertelde ‘De Lange Adem’.
Dat bleek aardig te kloppen, want in het ziekenhuis bleek Hoogeveen zijn schouder uit de kom. Dat euvel werd verholpen, maar daarmee is Jouke Hoogeveen nog niet van zijn blessure af. Het besluit om op te geven heeft hij echter nog niet genomen. ’’Er is nog tijd voor de volgende wedstrijd in Falun. We gaan het bekijken.’’
Ook Hendrika Sinnema van het Forte Development Team belandde in het ziekenhuis. Bij haar werd gevreesd voor een sleutelbeenbreuk, maar dat bleek mee te vallen. Sinnema verrekte wel wat banden in haar rechterschouder, wat haar behoorijk wat last bezorgde. Ook van haar is niet zeker of ze nog rijdt.
