Ha Jeroen, hoe staat de shorttrackploeg er op dit moment voor?
"Over het algemeen goed. Het is natuurlijk vervelend dat Rianne de Vries, onze Europees kampioene op de 500 meter, een aantal weken geleden haar enkel brak. Rianne draaide vorig jaar een prachtig seizoen, dus het was een grote tegenvaller. De manier waarop ze de breuk opliep, maakt het des te zuurder. Ze schaatste met een snelheid die bij wijze van spreken ik nog kan bijhouden. Opeens schoot haar schaats weg en kon ze de valpartij niet meer voorkomen. Het is wat het is. We moeten ermee dealen. De enkelbreuk van Rianne is absoluut het grootste struikelblok geweest richting de eerste belangrijke wedstrijden van het nieuwe seizoen. Zowel in Boedapest als in Dordrecht zullen we geen gebruik van haar kunnen maken. Dat is natuurlijk enorm balen."
Hoe is het op dit moment met Rianne?
"Het gaat heel goed met haar. De genezing gaat goed, de revalidatie loopt top. We mogen dus niet klagen. Na het incident is eigenlijk alles gegaan zoals je hoopt dat het verloopt. Het blijft natuurlijk een feit dat we met een dame minder de eerste wedstrijden moeten aanvangen. Dat wil je niet."
Is er al duidelijkheid over hoelang de revalidatie ongeveer gaat duren?
"Dat blijft altijd koffiedik kijken. Zoals het er nu uitziet, zit ze aan de hele gunstige kant van het revalidatieproces. Dat wil zeggen dat ze geen complicaties heeft. Ook is de wond heel snel genezen, is ze al uit het gips en kan ze momenteel al allerlei oefeningen doen, bijvoorbeeld op een hometrainer. Daarnaast mag ze haar been al wat belasten. Wat dat betreft gaat het allemaal erg voorspoedig, dus dat is fijn. De eerste twee wereldbekerwedstrijden eind september en begin oktober komen nog te vroeg. Dat is niet haalbaar. Tegen die tijd hopen we echter wel dat ze alweer op het ijs staat. Dat zou geweldig zijn."
Als een ploeggenoot een zware breuk oploopt, doet dat natuurlijk iets met een ploeg. Hoe vind je dat ze ermee om zijn gegaan?
"Prima. Ze hebben natuurlijk allemaal de focus op het belangrijkste toernooi van het jaar: de Olympische Spelen. Het gaat misschien aan de heren wat meer voorbij dan aan de dames. Het is heel simpel. Je mist gewoon een trainingsmaatje op het ijs. Daarnaast is het voor die meiden niet alleen een trainingspartner, maar ook een zeer belangrijke schakel in het team. Zij is één van de vijf relayvrouwen. We hebben er gewoon vijf nodig op de grote toernooien om de dingen te doen die we moeten doen. Je hebt natuurlijk graag een veiligheidsmarge, maar die is nu in één keer weg. We hebben nog maar vier dames over. Met hen zullen we de relay moeten rijden. Met een volledig fitte groep is het al geen eenvoudige opgave, maar nu al helemaal niet. Er mag nu echt niks meer fout gaan."
Jullie zijn de laatste maanden vaak op trainingskamp geweest. Waarom?
"Op 10 juli konden we pas voor het eerst het ijs op in Thialf. Aangezien de eerste wereldbekerwedstrijd al eind september is, betekent dat dat je ergens anders heen moet om in mei en juni al op het ijs te staan. We hebben gekozen om dat in mei in de Pyreneeën te doen. Daar is een groot trainingscentrum voor voornamelijk de atletiek en het zwemmen. Een soort Papendal voor hoogtestages. Ze hebben daar een goede ijsbaan, die goed beveiligd is, dus dat is voor ons heel gunstig. In juni zijn we naar een klein skioord geweest, genaamd Courmayeur. Dat ligt in Italië aan de voet van de Mont Blanc. Daar hebben we twee weken geschaatst. Dat is ook een heel veilige setting. Je kunt er prima fietsen en daarnaast waren de weersomstandigheden ideaal. Sinds we op het ijs in Heerenveen staan, loopt alles ook helemaal vlekkeloos op dat uiterst ongelukkige incident met Rianne na. Tot dusver ben ik erg positief over hoe de voorbereiding is verlopen."
Hoe gaat het met Jorien ter Mors, die ook dit seizoen het shorttracken en langebaanschaatsen gaat combineren richting de Spelen?
"Jorien kan zowel goed shorttracken als langebaanschaatsen. Het is voor haar altijd een uitdaging om gezond te blijven. Met gezond bedoel ik niet alleen niet ziek worden, maar ook geen blessures oplopen. Als we het vergelijken met de afgelopen twee zomers, dan staat ze er heel goed voor. Alleen is het nog niet zo dat we precies hetzelfde kunnen doen als in de zomer voor de Spelen van Sotsji. Dat is jammer. Destijds had ze eigenlijk nooit ergens last van. Dat is daarna veranderd. Nu heeft ze af en toe wat fysieke kwaaltjes. Het is wat het is. Daar moeten we mee werken. Een mooie uitdaging voor ons als staf. Het is voor haar extra belangrijk dat ze het plezier in de sport houdt. Ze moet niet gaan denken: 'jeetje, heb ik nou dit weer?' Misschien moet ze zich focussen op de dingen die ze wel kan en ervoor zorgen dat ze de zaken waar ze wat meer moeite mee heeft niet te veel aandacht geeft."
Wat zijn de komende weken nou de belangrijkste aandachtspunten?
"Op dit moment werken we vooral nog aan de basis. Zowel op het gebied van conditie als de schaatstechniek. Het niveau van onze veertien heren en vijf dames is ongelofelijk hoog. Op één na hebben ze vorig jaar allemaal wel een keer op een podium gestaan. Individueel of in de relay. De komende weken zullen we steeds vaker dingen gaan optimaliseren. Nu trainen we nog op sub-maximale snelheid. Op een gegeven moment ga je naar maximale snelheid en daarna trigger je ze naar supra-maximale snelheid. Dat wil zeggen dat je eigenlijk iets sneller rijdt dan dat je eigenlijk zelf kan halen of aankan. We proberen er dan één of twee procent overheen te gaan om ze helemaal klaar voor de wedstrijden te maken. Dat noemen we R2R: Ready to Race. We zijn altijd wel prepared to race, dus voorbereid om te racen. De echte finetuning vindt echter pas vlak voor de wedstrijden plaats."
Ik wens je de komende weken heel veel succes.
"Dank je wel."
