In zijn rustperiode vertrok de 22-jarige sprinter van Team Plantina voor ruim twee weken naar Japan. In de eerste week ging hij samen met ploeggenoot Thomas Krol op rondreis; in de tweede week bracht hij zijn familie in Tokio een bezoekje. In die twee weken werd Verbij slechts één keer herkend. “Ha, dat was in een restaurant. Maar verder echt nul, mensen kennen schaatsen helemaal niet. In Nederland denkt iedereen dat ik daar heel bekend ben, maar in Nederland ben ik veel bekender.”
Toch kwam Verbij de afgelopen jaren geregeld op de Japanse televisie. Twee seizoenen geleden werd er een documentaire over hem gemaakt, afgelopen seizoen werd vooral zijn (Japanse) moeder gevolgd. “Als ik zeg dat ik aan dat programma heb meegedaan, dan weten de mensen het wel. Maar stel dat ze je wel herkennen, dan durven ze je niet aan te spreken. In Japan spreek je mensen gewoon niet zomaar aan op straat. Nederlandse fans komen gewoon naar je toe en vragen om een foto of een handtekening. De Japanse fans geven eerder iets, zoals cadeautjes, in plaats van dat ze iets krijgen.”
Relaxte atleet
Verbij is blij met de rustperiode. Niet dat hij zichzelf zoveel rust heeft gegeven, maar even niet bezig zijn met zijn sport voelt voor de jonge sprinter als een verademing. “Ik vind het fijn om even rust aan m’n hoofd te hebben. Er zijn ook sporters die gewoon doortrainen. Daar moet je echt van houden. In deze periode ben ik vaak de relaxte atleet.” Maar mede dankzij ploegmaat Krol was er niet echt sprake van relaxen.
“Thomas houdt van plannen. Hij had een heel schema gemaakt met steden en monumenten die hij wilde bezoeken, maar ik had het grootste deel al gezien”, lacht de Nederlands kampioen op de 1000 meter. “We zijn helemaal onderin Japan begonnen en zijn vervolgens doorgereisd naar Tokio in negen dagen tijd. Daarna zijn we naar mijn oma geweest, daar is Thomas ook nog een nachtje geweest. Hij was benieuwd hoe het er daar thuis uitzag.” Ook heeft Verbij zijn tante, neefjes en nichtjes weer gezien.
Harry Potter
Het hoogtepunt van de trip had gek genoeg niets met de Japanse cultuur te maken. Verbij en Krol zijn enorme fan van Harry Potter en dus kon een bezoekje aan de Universal Studios niet achterwege blijven. “Daar was een Harry Potter-wereld met allemaal winkeltjes en attracties. Het geeft zo’n speciaal gevoel als je daar rondloopt. Dan voel je je weer even kind. Mocht je een keer in de buurt zijn, dan raad ik het je zeker aan!”
Wat Verbij ook kan aanraden, zijn de sushi-restaurants in Japan. Waar de sushi in Nederland tegenwoordig vooral in all you can eat restaurants te vinden zijn, heb je in Japan nog gewoon ‘fatsoenlijke restaurants’. “Daar zit je toch anders, geniet je van elke hap. In Nederland is het meer fastfood geworden, zoveel mogelijk vreten. Bovendien is de sushi in Japan ook nog eens beter te betalen!”
Kan Verbij in deze periode juist wat meer vette hap eten dan gebruikelijk? “Natuurlijk eet je weleens wat minder gezonde dingen in zo’n periode, maar we zijn bijvoorbeeld niet naar de McDonalds geweest. We hebben wel geprobeerd zoveel mogelijk van het eten te genieten. En af en toe een biertje omdat het nu een keer kan. Je merkt wel dat je aankomt, dus we zijn toch een beetje met voeding bezig. Ik merkte ook dat Thomas ermee bezig was. Dat triggerde mij ook me in te houden, haha.”
Patserig
Juist in deze tijd van het jaar had Verbij graag wat tijd willen vrijmaken voor zijn vrienden. Maar, zegt hij, “ik ben dan weer zo’n persoon die te veel gaat plannen”, doelend op de reis naar Japan en de trip naar zijn studerende vriendin in Zweden. “Ik voel me af en toe wel schuldig tegenover de jongens. Dat komt misschien niet altijd aardig over, maar het is nu even zo. Daarbij is het ook zo dat mijn vrienden in Leiden wonen en ik in Heerenveen zit. Dat is een eindje weg. Maar ik ga ze binnenkort ongetwijfeld opzoeken.”
Middenin het seizoen is er sowieso geen tijd voor een uitstapje. Zeker niet nu het olympische seizoen nadert. Maar dat begrip is er wel, zegt de man die dit jaar zowel de Europese als de wereldtitel bemachtigde. “Weet je dat ik het nog steeds niet helemaal besef? Het is echt bizar en vreemd om te denken dat ik wereldkampioen ben. En dat op mijn 22e al. Ik houd er ook niet zo van om over te praten, dat patserige past niet bij mij. Maar ik ben er wel onwijs trots op!”
Pieken
Logischerwijs is Verbij dan ook een kanshebber voor een medaille op de Olympische Spelen. Maar zo logisch is dat allemaal niet, beweert hij. “Plaatsen voor de Spelen zal al een flink karwei worden.” Wel denkt hij dat hij het niveau heeft om daar te staan. Bovendien heeft hij de afgelopen tijd genoeg vertrouwen getankt om in Zuid-Korea voor een medaille te gaan op de 500 en 1000 meter. “Ik weet dat ik kan pieken en winnen. Dat geeft veel zelfvertrouwen. Verder ben ik het afgelopen jaar constanter geworden. Toch zou ik nog vaker willen pieken, want dat is het afgelopen seizoen te weinig gebeurd.”
Hij herinnert zich de race bij de NK afstanden in Thialf. Daar leek Kjeld Nuis de nationale titel op de 1000 meter te winnen, maar na een sublieme race was het Verbij die de snelste tijd neerzette. “Ik reed daar 1.08,22. Dat was een hele goede race. Zo’n race dat ik me afvraag: hoe heb ik dat in hemelsnaam voor elkaar gekregen? De ontlading die er toen vanaf kwam, daar doe je het voor. Voor de buitenwereld lijkt het misschien makkelijk, maar het is echt pittig om dat keer op keer te laten zien. Schaatsers kunnen van buitenaf zelfvertrouwen uitstralen, terwijl ze in het hoofd vrij onzeker zijn. Het zit in ieders hoofd zo complex in elkaar.”
Voor Verbij en zijn ploeggenoten gaat het vanaf maandag weer ‘echt’ beginnen. De route naar de Olympische Spelen wordt dan in gang gezet. “Of ik er zin in heb? Zolang het weer goed is, wel. Bovendien heb ik mijn teamgenoten al een poosje niet meer gezien, dus daar verheug ik me ook wel op."
