Wat ga je doen als technisch coördinator?
“Een heleboel. Ik ben een klankbord voor de coaches en de verbindende factor tussen management en de sporttechnische vloer, de schaatsers en trainers dus. Ook ga ik adviseren, stimuleren en kennis delen. Een voorbeeld: als ik zie dat de trainer van het development team iets doet waarvan ik denk dat het meerwaarde heeft voor alle teams, dan overleg ik met deze trainer daarover en probeer ik deze informatie, als hiervoor wordt opengestaan, bij andere trainers te brengen.”
Zie je al dingen die beter kunnen?
“Zat! iSkate heeft acht teams en veel coaches doen hun eigen ding. Logisch, want ze zijn en blijven verantwoordelijk voor de teams. Maar ik zie wel dingen die sommige coaches anders zouden kunnen doen. Maar nogmaals: alleen als ze daarvoor open staan natuurlijk. Want ik leg niemand iets op, ik signaleer en adviseer alleen. Ook merk ik dat er nu al meer verbinding is tussen management en de sporttechnische vloer. En dat komt niet door mij persoonlijk, maar wel omdat wij de keuze hebben gemaakt om hier prioriteit aan te geven.”
Ga je het trainen en coachen missen?
“Dat denk ik wel. Maar ik was ook heel erg toe aan iets nieuws. Ik had best nog een jaar of twee trainer kunnen zijn, maar niet veel langer. Ik kijk regelmatig waar ik sta en waar ik naartoe wil. Het gevoel dat ik mijn expertise op een andere, bredere manier wilde overdragen, werd steeds groter. Vijf jaar geleden was ik hier niet klaar voor geweest, nu wel.”
Wat maakt dat je er nu wel klaar voor bent?
“Ik denk altijd in verbeterslagen. Dat deed ik als sporter en later als trainer ook. Altijd was ik op zoek om mezelf te verbeteren. Daar hoort ook bij dat je leert van de dingen die niet goed gingen. Iedereen doet wel eens iets verkeerd of loopt ergens tegenaan. Maar wat doe je daarmee? Als je ervan leert en zorgt dat niet weer gebeurt, dan kun je groeien. Achteraf kan ik zeggen dat het bondscoachschap van Italië voor mij veel te vroeg kwam. Maar toen was ik ambitieus en wilde ik graag. Het was een fantastische tijd en ik heb goede dingen gedaan. Maar ook dingen waarvan ik nu denk: dat was niet best. Maar daarvan heb ik dus wel geleerd.
Ik merk ook dat ik de laatste twee jaar pas écht heb leren luisteren. Natuurlijk luisterde ik voorheen ook naar mijn schaatsers, maar ik was vooral bezig met het geven van informatie. Mijn kennis overdragen. Maar uiteindelijk kan je een sporter pas echt helpen als je weet waar hij of zij behoefte aan heeft. Dat luisteren gaat me goed van pas komen in deze nieuwe rol.”
Gianni Romme die niet meer op het ijs staat, dat wordt wennen…
“Vergis je niet, ik ga nog heel vaak het ijs op. Ik ben ondersteunend aan de trainers, dus als ze me nodig hebben, kunnen ze mij gewoon inschakelen om het rondebord vast te houden tijdens wedstrijden. En ik ga zelf ook op trainingen regelmatig meerijden bij alle teams, want ik kan pas echt de verbindende factor zijn als ik hoor, voel en ervaar wat er speelt, ook bij de rijders.”
Tot slot: waar word jij op afgerekend?
“De complete organisatie van iSkate moet groeien, sterker worden, waardoor ieder individu het beste uit zichzelf kan halen. Dat doen we met zijn allen, maar voor mij ligt daar wel een heel belangrijke taak. Als ik vertrek, dan wil ik wel iets achtergelaten hebben. Dan moet er iets staan waar mijn opvolger mee verder kan.”
