’’Ongelooflijk. Ongelo-fe-lijk’’, stamelde Niels Mesu. ’’Samen met ploegleider Bertjan van der Veen hadden we vooraf een heel plan uitgestippeld dat eigenlijk onmogelijk leek om uit te voeren. Maar het is precies zo gelopen. En nu pak ik gewoon die eindzege.’’
Het was spektakel alom in de finale van de Vierdaagse, die daarmee een passende ontknoping kreeg. Vooraf leek het vast te staan. De strijd zou gaan tussen Hekman en Vreugdenhil en wellicht ook Bart Swings, maar de Belg moest met een blessure verstek laten gaan. Alle bespiegelingen konden echter in de prullenbak vanaf het moment dat Niels Mesu een ronde voorsprong pakte.
Waakhonden
Tot die tijd was het beeld niet ongebruikelijk. Speldenprikken, serieuzere pogingen, maar niemand die echt weg kwam. Daarvoor waren de waakhonden van de kanshebbers te alert. Maar niemand lette op toen Ingmar Berga deel uitmaakte van een kopgroep van zes. Met een ronde op zak zou de Drent ook nog kans maken. ’’Ik had ook niet door dat Berga weg was’’, erkende Mesu. ’’Ik zag hem pas toen ik met Sjoerd den Hertog naar die kopgroep was gereden.’’
De grote rekensom die hij daar maakte, stemde Niels Mesu tevreden. ’’Er was zes punten verschil tussen ons, dus ik hoefde Berga alleen maar achter me te houden om eindwinnaar te worden.’’
De rijder van AB Transport zag met genoegen hoe in de finale Mats Stoltenborg meteen wegreed en uiteindelijk zelfs nog een rondje pakte. Daarmee waren belangrijke punten uit de strijd. ’’Ik vond het allemaal prima. Dat maakte het inderdaad een stukje makkelijker.’’
Smaakmaker
Mats Stoltenborg bezorgde ondertussen zijn team Bouw & Techniek loon naar werken. De formatie van coach Jeroen de Vries was de absolute smaakmaker van de Vierdaagse, maar was niet verder gekomen dan twee tweede plaatsen. In Breda zat De Vries laat op de avond nog somber aan de telefoon, maar in Alkmaar kon hij jubelen. Stoltenborg won solo en hield Pim Cazemier en Bart van der Vlugt achter zich.
’’Dit is zo ongelooflijk verdiend’’, jubelde Stoltenborg. ’’We hebben met onze ploeg zoveel gedaan in deze Vierdaagse, zoveel strijd geleverd. Het mocht niet zo zijn dat we er uiteindelijk vrijwel niets aan overhielden. Maar vanavond viel alles op z’n plek. Ik voelde me zó goed dat ik achter mijn ploeggenoten aan ben gesprint en meteen ben doorgereden. Dit voelt zó lekker.’’
Heel zuur
Dat gold niet voor Gary Hekman, die net als zijn ook al kansrijke ploeggenoot Rick Smit de slag miste. ’’Het was de ene kopgroep na de andere en we konden met drie man gewoon niet overal bij zitten. Dat precies deze groep dan wegrijdt en dat meteen beslissend blijkt, is heel zuur. Maar na vier avonden koers is het een keer op.’’
Niet voor Niels Mesu, die als een soort sluipmoordenaar toesloeg. Een keertje derde in Leeuwarden, maar verder zag je de Zeeuw niet op het podium. Tot het moment dat het er echt om ging. ’’Deze prijs winnen is echt geweldig. Natuurlijk had ik het nog liever gedaan door ook een wedstrijd te winnen, maar het is niet anders. Ik ben hier echt ontzettend blij mee.’’
