Jillert Anema noemt de nieuwste toevoeging aan zijn marathonploeg grappend 'de schaatszigeuner'. De mannen zijn al jarenlang bevriend en hebben eerder samengewerkt. “Hij zei dat ik altijd een plekje zou mogen hebben in een van zijn teams”, vertelt Boutiette enthousiast.
De Amerikaan laat met twee olympische vijfde plaatsen op de Spelen van 1998 en 2002 en vijf nationale allroundtitels al een lange schaatsgeschiedenis achter zich, maar wil het hier toch nog niet bij laten. “Ten eerste hou ik ontzettend van schaatsen. Ik vind het prachtig om andere schaatsers te helpen met advies. Gezien mijn leeftijd zou ik eigenlijk als coach moeten optreden, maar ik voel dat ik nog een laatste kans heb om op hoog niveau mee te kunnen doen. Ik ben technisch beter dan ooit, dus ik wil het beste eruit halen.”
Schaatsvuur
In 2007 besloot Boutiette na een mindere periode een punt achter zijn carrière te zetten. Zeven winters later, vlak voor de Olympische Spelen van Sotsji ging hij een weekje schaatsen met zijn Nieuw-Zeelandse schaats- en skeelercollega Shane Dobbin, die hem vertelde dat de mass start waarschijnlijk olympisch zou worden. Dat wakkerde het schaatsvuur weer aan bij de Amerikaan. “De kwalificatiewedstrijden stonden een aantal weken laten gepland en ik gaf mezelf de uitdaging om onder de 37 seconden op de 500 meter te rijden, om te bewijzen dat ik nog steeds snelheid had en terug zou kunnen komen.”
Met 36,9 slaagde hij met vlag en wimpel, al bracht de plotselinge inspanning wel wat rugproblemen met zich mee. “Ik had helemaal geen training gehad en was ontzettend vatbaar voor blessures.” In april 2014 pakte Boutiette het trainen weer op. “Dat was een interessant proces. In sommige trainingen ging het ontzettend goed, maar andere waren verschrikkelijk.” Naast zijn fulltime bezigheden bij zijn eigen custom fietsschoenenzaak 'Rocket7' en het grootbrengen van een gezin bleef er maar weinig tijd over om te trainen.
Met de steun van zijn gezin slaagde hij er toch in zijn weg terug te vinden. “Mijn vrouw Kristi doet alles wat in haar macht is, om mij bij de staan. Ze werkt ontzettend hard en zorgt ook nog dat er elke avond eten op tafel staat.” Een jaar later won Boutiette tijdens de Amerikaanse wereldbekerkwalificatie en kwam zodoende terug in het World Cup-circuit.
Alles anders
“Er waren nieuwe mensen, een nieuwe sfeer en alles leek anders. Mensen wisten niet wie ik was en dachten dat ik een van de trainers was. Ik zat op een gegeven moment naast Denny Morrison en die zei: 'Het ziet er goed uit wat je doet, je zou nog steeds kunnen racen als je wilt'. Hij had geen idee dat ik er als schaatser was en niet als coach”, lacht Boutiette.
Na een marathonwedstrijd in de B-groep waar hij vorige winter voor spek en bonen meereed was Boutiette overstag. “Ik viel aan zoals ik normaal nooit zou doen. Ik dacht: Ik rijd hem tot vijfentwintig rondes en daar hou ik het bij.” Tot zijn verbazing stond de teller al snel op negentien, waarna de man uit Lakewood, Washington besloot de wedstrijd uit te rijden. “Het voelde net zo goed als vroeger. Met nog drie ronden te gaan reed ik naar voren, waar ik Erben Wennemars trof. Laten we die maar eens gaan helpen, dacht ik toen. Ik schreeuwde: 'Kun je deze winnen?' Hij zei ja! Dus ik zei: 'Ga maar achter me rijden, hier gaan we!'
Wennemars schopte het uiteindelijk tot plaats vier. Maar de succesvolle ervaring gaf Boutiette alle vertrouwen om weer marathons te gaan rijden. “Het was een totaal verschillende en leuke rol voor mij om Erben te helpen in die race.”
Afgelopen jaar liet Boetiette daarom in verschillende teampakken af en toe zijn neus zien tijdens de Nederlandse marathoncompetitie en deed dat zelfs een keer als gastrijder mee bij de ploeg van Anema. Komend seizoen is hij er weer officieel bij, al kunnen we hem niet bij alle wedstrijden verwachten. “Ik rijd er maar vijf. Ik zou er natuurlijk meer willen rijden, maar ik kan het me niet veroorloven om steeds naar hier te komen of in Nederland te wonen. Ik heb een familie en een eigen zaak.”
AB Transport Group
De AB Transport Group herenploeg, zoals zijn nieuwe marathonteam heet bestaat naast Boutiette uit Erik-Jan Kooiman, Niels Mesu, Chris Huizinga, Canadees Olivier Jean en Fransman Ewen Fernandez.
"Ik heb geweldige schaatsers om me heen in Amerika, maar ik heb er veel aan om met rijders uit andere landen te trainen. We hebben allemaal sterke en zwakke punten en we brengen allemaal veel op tafel. Niet alleen schaatstechnisch, maar ook in onze ervaringen.” Het hoofddoel komende winter? “Natuurlijk om op het podium te eindigen. Tijdens de World Cups, maar ook de WK Afstanden.”
