Danouk Bannink is een stoer meisje. Schaatsen, wielrennen of mountainbiken door de duinen van Schoorl. Ze draait daar haar hand niet voor om en gaat bijna elk avontuur, dat adrenaline en sportiviteit ademt, aan.
"Je moet bij Danouk niet met schattig en tuttig aankomen", zegt Monica Tuijp lachend, als ze met Danouk samen uit fietst. De twee meiden hebben de net de 1500 meter geschaatst. "Dat past niet bij haar. Ze houdt meer van stoere dingen, waar actie en avontuur bij hoort. Zo is ze gewoon.’’
Sportief
De Alkmaarse dame komt uit een sportieve familie. Zomers trekt ze met haar vader de duinen van Schoorl in waar ze op haar mountainbike een heel parkoers aflegt. "Danouk is ook nog twee keer Nederlands kampioen mountainbiken geweest,’’ zegt Ivar trots. "En op vakantie trekken we vaak onze bergschoenen aan en gaan bergbeklimmen. We kunnen onze liefde voor sport goed delen.’’
Zelf voetbalde hij in zijn jeugd bij AZ, maar het echte profvoetbal heeft Ivar Bannink nooit gehaald. Door een hardnekkige rugblessure moest hij gedwongen afhaken. "Dat heeft me wel veel frustratie opgeleverd,’’ zegt hij. "Gelukkig kan ik op amateurniveau nog lekker sporten en kan ik dat mooi delen met Danouk. Een paar jaar geleden hebben we samen ook een stukje van de Elfstedentocht geschaatst. Samen reden we vanaf Bolsward zo’n tachtig kilometer over het ijs. Dat is toch een geweldige ervaring, die niemand je meer afneemt?’’
Vermoeid
Terug naar het NK Afstanden, waar Danouk haar uiterste best doet om haar leeftijdsgenoten te verslaan. Op de 500 meter komt ze dichtbij, maar moet ze haar meerdere erkennen in Dione Voskamp (de winnares) en Naomi Weeland. "Ik ben blij met mijn race", zegt Danouk. "De afgelopen weken reed ik wat minder hard, omdat ik wat vermoeid was. Zo’n lang seizoen ga je na een tijdje toch wel voelen. Maar na twee weken rust voel ik me wel weer fit en kan ik weer lekker knallen op het ijs.’’
Haar vader kijkt haar lachend aan. Hij vindt het geweldig om zijn dochter op haar thuisbaan in Alkmaar aan te moedigen. Ook haar moeder Pascale glimlacht haar toe. "Ik heb twee geweldige ouders, die mij op een positieve manier ondersteunen bij mijn sport,’’ zegt Danouk. "Mijn band met mijn vader is bijzonder. We gaan niet alleen fietsen of bergbeklimmen samen, maar we begrijpen elkaar ook goed. Mijn vader kan bij mij echt meteen de vinger op de zere plek leggen, zonder dat het vervelend wordt. Bij het bedrijven van topsport is dat soms best handig.’’
