Danny Stam vestigde definitief de aandacht op zich tijdens de KPN Marathon Cup in Hoorn. Het 19-jarige talent boekte daar zijn eerste overwinning. Dat was meer dan een zege. Het was een indicatie dat hij het misschien wel in zich heef om in de voetsporen van zijn vader te treden.
Dat besef heeft Arnold Stam zelf ook. Hij is inmiddels 48 jaar, maar nog altijd op en top sportman. En de aanhangwagenhandelaar uit Sprang-Capelle ziet met genoegen hoe zijn zoon wellicht de fakkel overneemt. ’’Hij doet het heel goed. Boven verwachting zelfs’’, vindt Stam, die zag hoe zijn zoon vorig jaar een plaatsje kreeg in Ormer ICT, de ploeg van zijn oude maat Henk Angenent. ’’Henk belde me begin dit seizoen op. ‘Arnold’, zei hij, ‘die jongen gaat ongelooflijk hard rijden dit jaar’. Ik had al gezien dat hij conditioneel veel beter was geworden, terwijl hij technisch al goed was. Ik schatte in dat hij makkelijk moest kunnen meerijden bij de Beloften, maar hij rijdt regelmatig bij de eerste tien, kon in Haarlem goed mee met de A-rijder en wint dan in Hoorn. Was ik echt blij mee. Hij ontwikkelt zich goed.’’
Trots
Stam vindt het prachtig, is trots op zijn oudste zoon. ’’Hij verbaast me op een positieve manier. Ik ben blij dat hij dit niveau haalt en dat hij de Stam-faam waarmaakt en een wedstrijd wint. Zelfs al blijft het bij die ene, dan heeft hij toch een keer gewonnen.’’
Arnold Stam was er niet bij in Hoorn, was met zijn middelste zoon Maikel in Geleen voor een wedstrijdje. ’’Vlak voor de start kwam Hans Uithoven naar me toe met zijn telefoon. ‘Danny heeft bloemen’, vertelde hij. Mooi, antwoordde ik. Waarna hij vertelde dat Danny had gewonnen. Ja, dat was natuurlijk helemaal te gek.’’ Lachend: ’’Ik zou eerst meegaan naar Hoorn, maar ik denk dat ik tegenwoordig maar weg blijf.’’
Op schema
Vergelijkingen dringen zich natuurlijk op tussen Stam senior en junior. Maakt Arnold Stam zichzelf ook wel schuldig aan. ’’Ik won mijn eerste B-marathon in mijn tiende wedstrijd, Danny heeft er maar vijf nodig. Hij gaat nu even harder dan ik vroeger. Ik heb altijd gezegd dat als hij goed is, het snel moet komen. Niet vijf jaar bij de Beloften rijden, dan wordt het niks. Maar hij ligt nu op schema zogezegd.’’
En Stam ziet ook iets van zichzelf terug. ’’Ja, hij doet me denken aan mezelf. Zelfde lange schaatsslag als ik vroeger, alleen in een jonge versie. Ik heb wel het idee da hij, omdat hij jonger is begonnen, technisch verder geperfectioneerd is. Hij rijdt nu al snellere tijden dan ik ooit heb gedaan.’’ Maar Stam ziet ook een kleine valkuil. ’’Hij kent de oude filmbeelden van mij vroeger, en ziet me dan alleen maar demarreren. Dat wil hij ook, maar dat moet ik echt uit zijn hoofd praten. Daarvoor mist hij nog de power die ik op die leeftijd wel had. ‘Rustig aan, niet te gek’, zeg ik daarom altijd als we in de auto naar de koers rijden.’’
Steenkapot
Maar dat de appel niet ver van de boom valt, is ook Stam inmiddels duidelijk. Zeker na de race in Hoorn. ’’Hij kwam thuis, vertelde dat hij steenkapot was toen hij wegreed. Maar ja, zei hij, dat zal de rest ook zijn geweest anders waren ze wel meegegaan. Vind ik mooi. Geeft ook aan dat hij geen profiteur of een afhaker is. Wat dat betreft heeft hij wel mijn aard.’’
Nu de prestaties van Danny zo actueel zijn, denkt Arnold Stam ook vaker terug aan zijn eigen loopbaan. ’’Dan besef ik dat ik toch wel leuk gepresteerd heb vroeger, ook ligt dat eigenlijk al in een ver verleden. Maar het waren wel mooie tijden.’’ Hij is er ook trots op nu drie zoons te hebben die schaatsen. Want naast Danny zijn ook Maikel (17) en Remco (13) aangestoken door het virus. ’’Als we in de zomer drie weken in Frankrijk zijn, staan ze te stuiteren om met mij die berg op te fietsen. Dan in de winter ook nog willen presteren, en nu een nieuwe Stam in het peloton. Geweldig.’’
Gezellig
Waar veel van zijn oud-collega’s al actief zijn in en rond de sport, kan dat echter van Arnold Stam niet zo snel verwacht worden. Hij zou best willen, zegt hij eerlijk. ’’Maar ik heb geen tijd. Het bedrijf is druk en ik heb drie jongens waarmee we dwars door Nederland rijden. Dat zag ik vroeger Yep Kramer altijd doen, nu hebben we het zelf.’’ Maar het wereldje trekt. ’’Het is leuk om te kijken. Al die oude mannen. Peter de Vries als ploegleider, Ruud Borst als jurylid, Yep Kramer die komt kijken. Heel gaaf. Ik ben al een paar keer laat thuis geweest. Was het weer ouderwets gezellig.’’
