De beste Japanse allroundster bij het WK Allround van vorig jaar was Nana Takagi. Zij werd negende en mocht de afsluitende vijf kilometer niet rijden. Volgens De Wit kan dat beeld komend weekend volledig kantelen. Ayaka Kikuchi, Misaki Oshigiri en Miho Takagi zijn dames die mee kunnen met de top.
Dat is voor een groot deel op het conto van De Wit te schrijven. Hij begon deze zomer aan zijn klus als bondscoach van de Japanners en had heel wat te doen. Fysiek mankeerde er nogal wat aan bij zijn pupillen. “Alles wat er nodig is om hard te schaatsen was er niet, behalve de techniek.”
De oplossing was simpel, vertelt De Wit. “We zijn gewoon gaan trainen. De wil om te trainen is gigantisch in Japan. De werkethiek is bizar. Ze krijgen een programma en dat doen ze.”
Potentie
Al snel merkte De Wit dat zijn rijdsters best wat in huis hebben. “De potentie hebben ze. In de fysieke tests doen ze niet onder voor iemand als Linda de Vries en ze hebben nu hetzelfde getraind als Linda vorig jaar.”
Toen was De Wit nog trainer van de Nederlandse en zijn ervaringen met zijn Nederlandse pupillen gebruikte hij heel bewust in zijn omgang met de Japanse ploeg. Niet alleen voor hemzelf is de vergelijking met zijn voormalige schaatser belangrijk, ook voor het zelfvertrouwen van de Japanners.
“Aan het einde van de zomer heb ik ze getest en toen heb ik alle resultaten van de afgelopen jaar van mijn eerdere rijders ernaast gelegd. Dat waren gegevens van onder anderen Bob de Jong, Carlijn Achtereekte, Annouk van der Weijden en Irene Schouten. En wat vermogen per kilogram lichaamsgewicht betreft waren ze die voorbij.” Toen viel het kwartje bij zijn rijders. “Misschien zijn we wel zo goed als zij, dachten ze.”
Dat besef deed veel met de schaatsers. De ploeg oogt onder De Wits leiding fris en gemotiveerd. “Hiervoor was mijn indruk dat de Japanners een stel dooie vogeltjes waren. Ik zag geen plezier bij ze”, zegt De Wit. “Nu wel en dat hoor ik ook steeds van anderen. Dat is fijn.”
Bescheiden
Het besef dat ze de Nederlanders zouden kunnen evenaren of zelfs verslaan is nog niet diep geworteld. “In mentaliteit kunnen ze nog veel beter worden. Ze zijn nog heel erg bescheiden”, vertelt De Wit. “Ze reden al maanden een heel hoog niveau in trainingen op het ijs en op de fiets en toch waren ze zelf nog verrast toen ze erna bijna net zo hard als de Nederlanders reden.”
Het omvormen van schuchtere onvoldoende getrainde subtoppers tot zelfverzekerde fitte topschaatsers is een proces van jaren, maar op toernooien als het WK neemt De Wit steeds doelbewust afstand van dat proces. De resultaten van dit weekend worden van tevoren niet in het perspectief van geleidelijke verbetering geplaatst. Zo wil hij zijn pupillen een winnaarsmentaliteit meegeven.
De Wit wil dus nu al goede uitslagen zien. “Ik grijp alles aan om te winnen. Bijvoorbeeld de 500 meter van morgen. Daar wil ik dat ze eerste, tweede en derde worden”, zegt hij. “Ze moeten willen en gaan geloven dat ze op dit soort momenten iets moois kunnen laten zien.”
