Ze is erg hard voor zichzelf, de verrassende nationaal kampioene. Harder dan haar eigen coach Jac Orie, geeft ze toe. “Hij zegt: ‘je bent nog jong en aan het einde van het seizoen zie je jonge mensen vaker knappen’.”
Dat het seizoen voor haar als eerstejaars seniore lang is geweest, weet De Neeling zelf ook wel, maar ze vindt het moeilijk te accepteren dat ze op het WK in de marge reed. Ze eindigde als twintigste in het klassement en kwam nooit verder dan een zestiende plek.
Al meteen bij de openingsafstand liep het mis. “Ik bleef te lang staan bij de start en kon niet op gang komen. Ik eindigde bedroevend. Dat was best een klap”, blikte ze terug op het begin van het WK. “En als je het niet voelt aankomen, gaat het in je hoofd zitten.”
Bittere smaak
De 1000 meter later op zaterdag ging beter, maar niet zo goed dat pas 19-jarige De Neeling de bittere smaak van de kortste afstand kon wegspoelen. “Je gaat dan toch niet zo lekker slapen”, zei ze. “Ik heb verschrikkelijk gebaald. Ik was er kapot van en zat er flink doorheen”, omschreef ze haar gevoel van zaterdag.
De teleurstelling duurde op zondag voort. Weer lukte niet wat ze in haar hoofd had. Vrij anoniem werd ze 23 en achttiende op de 500 en 1000 meter. “Ik had zoveel meer willen laten zien”, zei ze met een bedrukt gezicht. In haar vertwijfeling verzucht ze: “Als ik dit geweten had, dan had Margot Boer beter kunnen rijden.”
Het is een groot contrast met de vrolijke spring-in-het-veld die eind januari het KPN NK Sprint op haar naam schreef. Toen was de wereld voor De Neeling een grote snoepwinkel. Dat gevoel was compleet weg in Seoul. “Genieten zat er niet echt in.”
En de oorzaak van haar matige optreden? De Neeling: “Ik heb in de voorbereiding iets te veel gedaan, denk ik.” Zenuwen voor haar eerste grote senioren-WK speelden haar in ieder geval geen parten, benadrukte ze. “Als het zenuwen zijn dan rijd je misschien drie tienden langzamer, maar niet twee seconden.”
Ondanks de harde mentale tik die ze in Zuid-Korea gekregen heeft, zegt ze het WK Sprint niet voorgoed vaarwel. Ook al heeft ze aangegeven zich niet als echte sprintster te willen bekwamen, het mondiale sprinttoernooi zal ze toch maar wat graag blijven opzoeken. “Maar dan moet ik wel eerst de start oefenen”, zei ze en uiteindelijk brak er dan toch een lachje door.
