Naast een gigantisch wielertalent stond Marianne als kind ook te boek als groot schaatstalent. “Op het slootje achter ons huis begon het allemaal. Als het ging vriezen, was ik altijd de eerste die probeerde om het ijs te testen. Rond mijn vierde ging ik met mijn doorlopertjes ook echt het ijs op. Mijn ouders stimuleerden ons om veel naar buiten te gaan, zeker als er ijs was, 'ga lekker buiten spelen', zeiden ze dan."
Haar vader speelde regelmatig een heldenrol in het leven van de jonge Marianne. “Ik durfde het ijs op kleine slootje wel te testen, als je daar doorheen zakt is het nog niet zo’n drama. Maar het bredere kanaal liet ik aan mijn vader over. Als hij het hield dan kon ik er ook wel op!” lacht ze. Die liefde voor de sport is altijd gebleven. “Iedere winter als het gaat vriezen hoop ik dat ik weer het ijs op kan.”
De jonge Vos is daarna regelmatig op het ijs te vinden. “Sinds de Elfstedentocht in '97 ben ik wat meer gaan schaatsen en werd ik lid van een schaatsvereniging. Ja, ook daar was ik heel erg fanatiek. Ik ben fanatiek in alles wat ik doe.”
Op de schaatsbaan trof ze generatiegenoot en mede-olympisch kampioen Ireen Wüst. Zij was lid van een andere vereniging, maar na trainingen kwamen ze elkaar vaak tegen. “Ze is één jaar ouder dan ik, dus schaatsten we in de jeugd niet altijd tegen elkaar. Talent had ze wel, maar we waren nog niet echt bezig met doorbreken of iets dergelijks. Ik vond het altijd wel mooi om te kijken naar haar wedstrijden.”
Keuzes
Uiteindelijk kwam het moment waarop Vos keuzes moest maken. “De overstap naar de junioren was heel moeilijk, omdat ik toen ook ging fietsen bij Jong-Oranje. Zodoende kon ik nog maar één of twee keer in de week het ijs op. Ik moest toen de knoop doorhakken en ik koos voor het wielrennen.”
“Ik mis het schaatsen soms nog wel. Het gevoel echt te kunnen glijden en voortgestuwd te worden. De kortere afstanden vond ik niet het leukste onderdeel van het schaatsen. Ik was niet echt explosief, dat leverde me veel stress op bij de start. Het marathonschaatsen kwam gevoelsmatig iets dichterbij het wielrennen en daarmee vond ik het een stuk leuker. Mijn hart lag iets meer bij de wielersport, dus heb ik de keuze tussen schaatsen en wielrennen nooit echt moeilijk gevonden. Ik had ook meer aanleg voor die sport.”
“Maar van kleins af aan volg ik met veel liefde de toppers in het schaatsen al. Niet alleen de langebaan trouwens, ook het marathonschaatsen. Omdat dat vaak bij ons in de buurt was, ging ik daar ook kijken.”
Zonder aarzelen dreunt ze enthousiast haar helden op. “Falko Zandstra, Tonny de Jong, Annamarie Thomas, Rintje Ritsma. En natuurlijk Ireen Wüst en Sven Kramer. Die laatste twee zijn super lang op topniveau bezig. Echt petje af! Maar ook schitterend om zo'n Shani Davis naar de winst te zien schaatsen, terwijl iedereen hem al heeft afgeschreven. Er zijn niet speciaal schaatsers waar ik extra op let, de strijd vind ik mooi.”
Sportschema
Toch is de schaatsfanaat tot haar eigen spijt niet vaak in Thialf te vinden. “Afgelopen winter was ik wel in Sotsji, dat was een heel speciale ervaring. Leuk om het schaatsen van zo dichtbij mee te maken, normaal gesproken past dat nooit zo in mijn eigen sportschema.”
Een schaatsfan die van marathons houdt, dan is er natuurlijk maar één hoogste doel: de Elfstedentocht. “Eigenlijk ben ik te jong om de Elfstedentocht bewust te hebben meegemaakt, ik hoop daarom dat hij snel weer verreden wordt. Of ik dan ook meedoe? Ik vrees dat ik niet mag. Ik ben geen lid van de Friesche Elfsteden.”
Dan rest de vraag: kan Marianne beter schaatsen dan Ireen kan fietsen. “Ha, daar ga ik me niet aan wagen. Ik zou niet durven zeggen of Ireen Wüst beter is in wielrennen dan ik in schaatsen ben en vice versa. Zij is al jaren top. Weet precies op de juiste momenten te pieken. Vorig jaar werd ze Nederlands meest succesvolle olympiër aller tijden en later werd ze ook nog eens gekozen als internationaal sportvrouw van het jaar. Dat zal ik niet evenaren.”
"Maar ik denk dat onze karakters wel op elkaar lijken; dat is een vergelijking die je gemakkelijker kunt maken!"
