Nieuws van het weekend
Op vrijdag werd er bij de World Cup in Seoul geen Nederlands goud gewonnen. Zo’n medailledroogte was al sinds mensenheugenis, of liever sinds 6 november 2009, niet meer voorgekomen. Geen goud bij de World Cup. Alleen zilver en brons voor Wouter olde Heuvel en Kjeld Nuis op de 1500 meter. Het ANP trok meteen conclusies. “Schaatshegemonie Oranje brokkelt af”, kopte de persdienst meteen.
Die conclusie is wellicht wat voorbarig, al stak het totaal van negen medailles in het World Cup-weekend wel schril af tegen de medailleoogsten van de afgelopen winters. Is dat een reden tot zorg? Waarschijnlijk niet. In een na-olympisch jaar gebeuren vaker vreemde dingen.
Bovendien hebben een aantal jonge rijders zich nadrukkelijk laten zien tijdens de wedstrijden in Seoul. Floor van den Brandt werd twee keer vierde op de 500 meter, de tweede keer slechts 0,01 seconde verwijderd van een medaille. Daidai Ntab debuteerde sterk met winst in de B-groep op de 500 meter en een negende plek op diezelfde afstand in de A-groep. Ook Kai Verbij (vierde op de 1000 meter) presteerde prima. Of de medailleopbrengst weer zal stijgen naar Sotsji-achtige hoogte blijft koffiedik kijken, maar zelfs als dat niet lukt ziet de toekomst er met dergelijk talent rooskleurig uit.
Buitenlander in het nieuws
En op vrijdagochtend, tenminste voor het Nederlandse publiek, gebeurde wat er de week ervoor al aan zat te komen. Sang-Hwa Lee werd verslagen. De Zuid-Koreaanse sprintster was de afgelopen jaren nagenoeg onverslaanbaar, maar moest met een tijd van 38,18 bij de eerste 500 meter van de World Cup in Seoul de Japanse Nao Kodaira (38,05) voor zich dulden.
De schrik zat er goed in bij de Koreaanse, maar een dag later herstelde Lee de orde weer. Toen dook ze als enige onder de 38 seconden met 37,99 en liet ze Kodaira ver achter zich. Bij de World Cup in Berlijn van 5 tot en met 7 december zullen beide rijdsters elkaar weer treffen en zal duidelijk worden of Lee’s positie als onbetwiste 500-meterkoningin heeft herwonnen of dat Kodaira haar zal blijven bedreigen.
Top
Aggie Walsma maakt al jaren deel uit van het marathonpeloton. Eigenlijk altijd reed ze in de schaduw van de toprijdsters, maar dit jaar veranderde dat. Daar waar ze voorgaande jaren vaak niet verder kwam dan nu en dan een top-twintigplek werd ze deze winter zesde in Den Haag en vierde in Dronten. Bij de KPN Marathon Cup in Hoorn verraste ze echter iedereen door te winnen.
Met een late demarrage wist ze weg te komen uit het peloton, eerst nog samen met Iris van der Stelt en Anneke Peters, maar later alleen. “Ik voelde op een gegeven moment dat dit ‘m wel eens kon worden, maar ik durfde niet te vroeg te juichen. Pas vijftig meter voor de streep wist ik dat het goed zat. Ik weet niet meer wat ik in die laatste meters allemaal gedaan heb, maar het moet gek geweest zijn.”
De Friezin wist niet wat haar overkwam. “We hebben eerst eens even met z’n allen staan springen, juichen en huilen. We waren helemaal gek’’, vertelde ze. ’’Het is toch ongelooflijk dat ik hier een wedstrijd win?” Beduusd liet de winnares zich huldigen in De Westfries.
Flop
De 1000 meter bij de ISU World Cup draaide voor Ireen Wüst uit op een flop. Ze wilde zich revancheren voor haar tweede plaats op de 1500 meter van zaterdag, maar dat lukte allesbehalve op de kilometer van zondag. "Ik was behoorlijk boos op mezelf. Het was zaterdag een foutenfestival, dat wilde ik niet nog een keer meemaken. Toch was het wel zo. Daardoor was ik heel erg link op mezelf. Die agressie moest er eerst even uit”, zei Wüst tegenover de NOS. De Continu-rijdster bestempelde zichzelf daarbij ook nog even als ‘domme donkey’.
Tijd
13.19,09. Dat reed Erik Jan Kooiman zaterdag op de 10.000 meter in de B-groep van de wereldbeker. Die tijd was op dat moment een nieuw baanrecord en werd in de A-groep alleen verbeterd door Bob de Jong, met anderhalve seconde: 13.17,51.
De vergelijking tussen een A en een B-groep is op de tien kilometer niet één op één te maken omdat er in de B-divisie in kwartetten wordt gereden en de rijders daardoor telkens een richtpunt voor zich hebben. Er is een tegenstander waar ze naartoe kunnen rijden.
Desalniettemin was het gat, qua tijd, met de nummer twee in de A-groep (Bart Swings met 13.32,45) dusdanig groot dat Kooiman, wanneer hij in de A-groep mogen starten, een medaille op zak had gehad en nu alleen met een lullig boeketje bloemetje van het B-podium naar Nederland is teruggevlogen.
Quote
“Het zijn gewoon watjes”, zei Bob de Jong na de tien kilometer bij de World Cup in Seoul. Hij had het over zijn concurrentie. De stayer won de 10.000 meter met maar liefst vijftien seconden voorsprong op de nummer twee. En dat terwijl De Jongs eigen tijd niet eens zo snel was: 13.17,51, een tijd die Erik Jan Kooiman in de B-groep op zijn derde tien kilometer in zijn leven ook bijna reed.
Volgens De Jong is het feit dat de langste afstand steeds minder op het programma staat, de oorzaak van het gebrek aan concurrentie. “Er is dus te weinig ervaring. Dat is het grote probleem bij de mannen. Niemand durft er in te gaan, iedereen is bang voor de tien kilometer.”
Foto
Net als elke week stond er zaterdag een wedstrijd uit de KPN Marathon Cup op het programma. Maar de editie van afgelopen weekend was niet zomaar een wedstrijd. Op zijn oude thuisbaan had men besloten de veel te jong overleden Sjoerd Huisman te eren met een bokaal, speciaal ter nagedachtenis aan hem in het leven geroepen.
De bokalen, beeldjes van Huismans finish bij het NK op natuurijs, werden gewonnen door Aggie Walsma en Evert Hoolwerf. De jonge winnaar bij de heren was vereerd om juist die bokaal uitgereikt te krijgen. “Hij was voor mij een voorbeeld. Ik vond hem een geweldige schaatser”, zei Hoolwerf.
Video
In Salt Lake City werd afgelopen weekend een nieuwe shorttrackwedstrijd verreden: de Apolo Ohno Invitational. Deze landenwedstrijd tussen Canada, China, de Verenigde Staten en Nederland vond plaats in het basketbalstadion van de Utah Jazz. Bij het toernooi wonnen de Nederlandse heren goud op de relay en de vrouwenploeg brons. TeamUSA legde de races vast.
