Bob de Vries
30 jaar
Team A-ware/Fonterra
Zeges natuurijs: Ronde van Skarsterlan (2013), NK Natuurijs (2010), Tweedaagse Ankeveen (2009).
’’Ik heb best ambitie op die 200 kilometer. Of dat lukt, moeten we even afwachten. Op zich gaat het best goed, ik ben echt wel tevreden over hoe ik rijd. Maar het rolt hier op de Weissensee nog niet mijn kant op. Hopelijk zaterdag wel.
Ik denk wel dat ik op dit moment bij de sterkste mannen in het peloton hoor en op de 200 kilometer komen die vaak toch bovendrijven. Het is meestal echt de sterkste die wint, maar dan moet je niet de slag missen, zoals me van de week is overkomen. Dan moet je te veel energie leveren om er weer bij te komen en dat kost je dan de kop. Je moet wel scherp zijn en dan maar zien hoe de vorm van de dag is.
Op natuurijs heb ik best wel wat gewonnen, maar nog nooit een 200 kilometer. Dat is een grote prijs die je als marathonschaatser graag wilt winnen. En zolang die in Leeuwarden niet wordt gehouden, is dit het beste alternatief. Dus dan gaan we eerst hier maar voor.’’
Frank Vreugdenhil
30 jaar
Team Husqvarna/Primagaz
Zeges natuurijs: Grand Prix Finale Falun (2013)
’’Die 200 op de Weissensee is voor mij de belangrijkste wedstrijd, dat is duidelijk. Het ONK weegt ook zwaar, maar is een wat lastiger koers. De Alternatieve is normaal gesproken een slijtageslag, een gevecht van man tegen man. Dat ligt mij behoorlijk goed. En ik weet dat ik de afstand aankan, dat is ook belangrijk.
Voor marathonschaatsers is 200 kilometer een magische afstand. Natuurlijk omdat het de lengte is van de echte Elfstedentocht. Maar ook omdat er geen langere wedstrijd is. Als je deze een keertje kunt winnen, staat dat heel mooi op je cv.
Zelf sta ik er eigenlijk best wel prima voor. Als ik kijk naar mijn ontwikkeling door het seizoen heen, dan heb ik nu de topvorm te pakken. Dat wilde ik ook. Kijk, Nederlands natuurijs is niet te plannen. Maar deze wedstrijden staan al lang van te voren vast. Daar kun je naartoe werken. Punt is alleen nog dat ik het nu ook op het ijs moet laten zien.
Zo’n 200 is wel onberekenbaar. Een plan maken heeft eigenlijk geen zin. Er zijn zoveel scenario’s denkbaar. Het weer, het ijs, andere rijders; alles heeft z’n invloed op de koers. Je kunt vooraf van alles verzinnen, maar of je het ook kunt uitvoeren, is maar de vraag. We gaan het zien zaterdag.’’
Jouke Hoogeveen
36 jaar
Team Tjolk
Zeges natuurijs: Aart Koopmans Memorial (2015), Grand Prix Finale Falun (2014), Grand Prix Finale Falun (2012), Grand Prix 2 Falun (2009)
’’Op die 200 ben ik een keer derde geweest en een keer tweede, dus het wordt nu eigenlijk wel tijd voor winst. Dat moet kunnen, want voor mijn gevoel ben ik beter dan ooit. Ik rijd makkelijker, meer ontspannen en val iets minder. Het komt allemaal een beetje naar me toe op dit moment en ik hoop dat ik dat een tijdje kan vasthouden. Het is een heerlijk gevoel namelijk.
Ik denk inderdaad dat de vier die je noemt wel de kanshebbers zijn. Maar ik houd ook rekening met Ruud Aerts, terwijl ik Niels Mesu ook een sterke indruk vind maken. Weet je, er zijn ook altijd een paar jongens die dan een topdag hebben, waar je niet zo snel aan hebt gedacht. Het blijft onvoorspelbaar.
Een plan heb ik nog niet. Dat is ook lastig. Als je in de finale te maken hebt met een aantal rijders van een andere ploeg en in de situatie komt dat je alleen zit, dan kan het nog heel lastig worden, ook al ben je dan de sterkste. Daarom ben ik ook best een beetje bang voor Frank Vreugdenhil en Simon Schouten.
Vorig seizoen in Zweden kwam ik tegen drie jongens van die ploeg te zitten. Ik won, maar moest daarvoor wel een topdag hebben. Nee, zij maakten volgens mij geen fouten, er was die dag gewoon niks aan te doen, haha.’’
Simon Schouten
24 jaar
Team Husqvarna/Primagaz
Zeges natuurijs: Alternatieve Elfstedentocht Weissensee (2013), Honderd van Eernewoude (2012)
’’Van die vier kanshebbers ben ik de enige die weet hoe het is een wedstrijd over 200 kilometer te winnen. Ik hoop ook dat ik de enige blijf, haha. Het gevoel te winnen in zo’n wedstrijd is gewoon onwijs gaaf. Zeker in de bizarre omstandigheden waarin ik won, met een complete sneeuwstorm. Dan is het heerlijk als je over die streep komt te weten dat je echt sterker bent dan de rest.
Je moet normaal gesproken ook echt sterk zijn om te kunnen winnen, al zijn de omstandigheden ook heel bepalend. Als het net zulk weer is als tijdens het ONK, haalt misschien tien procent de streep niet, maar gaat de rest fluitend mee. Ik heb hem persoonlijk liefst zo zwaar mogelijk. Hoe zwaarder, hoe beter. Harde wind en sneeuw, prima.
De eerste 150 kilometer moet je eigenlijk zoveel mogelijk energie sparen, al moet je ook weer oppassen niet te laat te beginnen. Het is gewoon lastig precies op tijd dat moment te kiezen om te gaan, om de rest te slopen. Eigenlijk moet je voor de 150 kilometer al zoveel mogelijk mensen kwijt, want iedereen die dan nog in de strijd is vormt een gevaar.’’
