In 2010 werd Van Hemert wereldkampioene junioren. Ze won de 1000 meter, de 1500 meter en het allroundklassement. Een mooie toekomst lag in het verschiet, maar het jaar erna, als tweedejaars juniore kreeg ze te kampen met een bacteriële infectie in haar darmen. Dit akkefietje dreunde nog lang na in haar lichaam. “Als laatstejaars juniore werd ik ziek en was mijn hele lichaam van slag. Dat gebeurde in januari, maar ik had er nog in de zomer last van.”
Dat was juist de zomer dat ze de overstap maakte naar het seniorenniveau en er dus eigenlijk een schepje bovenop moest om de aansluiting bij de nationale top te vinden. Dat gebeurde niet. Een aantal jaar kwam Van Hemert niet aan haar oude niveau en voelde ze zich niet zoals in 2009.
Ze reed twee jaar onder Jan van Veen bij Hofmeier. Daar begon ze nog goed, met plaatsing voor de World Cups, maar daarna zakte ze weg. Ze verkaste in 2012 naar Team Corendon, maar ook daar bleef het aanmodderen. Toch zette ze ijzerenheinig door. “Ik heb nooit aan stoppen gedacht. Ik vond het wel niet meer zo leuk, maar ik wist dat het er nog in zat.”
In die jaren zag Van Hemert dat andere rijdsters, van haar generatie en zelfs nog jonger, zoals Lotte van Beek – haar opvolgster als wereldkampioene juniore – haar voorbijreden. Zij zetten wel die stap naar de seniorentop. “Ik vroeg me steeds af: ‘Waarom lukt dat niet bij mij?’ Het was niet frustrerend, dat vind ik een te hard woord, maar ik was wel verbaasd.”
Potentie
Anderhalf jaar geleden werd ze door Orie opgepikt. De coach zag potentie in de Wassenaarse, maar waarschuwde meteen dat ze niet direct resultaten moest verwachten. “Het was voor hem een uitdaging om weer op het niveau te krijgen waar ik was. Hij zei wel meteen dat daar een jaar voor nodig was.”
In het vorige seizoen merkte Van Hemert al dat de aanpak werkte, maar pas dit seizoen – zoals Orie had voorspeld – voelt ze zich pas echt weer haar oude sterke zelf. “Ik heb weer een beetje het gevoel terug dat mijn lichaam doet wat het moet doen”, zegt de rijdster van Team Lotto NL-Jumbo. “En ik voel me veel fitter nog dan vorig jaar.”
De eerste keer dat haar dat duidelijk werd was tijdens de KPN NK Afstanden. Op de 1500 meter merkte ze al dat ze lekker reed, maar kwam ze net tekort voor een plek in de World Cup-selectie. Dat lukte haar echter wel op de 1000 meter met een vijfde plaats. “Dat is waar je het voor doet. En dat had ik ook steeds in mijn achterhoofd: dat ik het kan.”
Ze reed vervolgens een goede serie World Cups met een sterke elfde plaats bij de laatste editie in Heerenveen. “Ik ben over alle vier de World Cups wel tevreden. Ik was ook een paar keer de derde Nederlandse.”
WK
Dat is een belangrijke constatering, want op het KPN NK Sprint van komend weekend staan kunnen niet alleen medailles worden gewonnen, maar ook tickets voor de WK Sprint en WK Afstanden. Voor het sprintkampioenschap komt Van Hemert niet direct in aanmerking, zo verwacht ze, daarvoor is haar 500 meter te matig.
De WK Afstanden is wel een perspectief waar ze op mag hopen, want de beste drie rijders van het KPN NK mogen naar de WK die enkele weken later in Heerenveen worden verreden. “Ik weet dat het kan.”
Zenuwachtig omdat die mogelijkheid zich aandient, is ze niet. “Ik verwacht niet meer zenuwen dan normaal”, voorspelt ze. Daarbij heeft ze zich de belangrijkste les voor de schaatsers al in haar oren geknoopt: rijden voor een uitslag heeft geen zin, het gaat om een goede rit. “Ik ga aankomend weekend hetzelfde doen als bij de NK afstanden. Ik ga gewoon mijn taken uitvoeren.”
Na afloop ziet ze dan wel of dat heeft geleid naar een WK, een World Cup of dat het niet genoeg was. Maar vooralsnog is het vooral het plezier dat overheerst bij Van Hemert. Het plezier om weer mee te doen en goed te rijden. “Ik heb zin in het weekend. Het mag van mij wel beginnen.”
